Eimreiðin


Eimreiðin - 01.07.1933, Side 111

Eimreiðin - 01.07.1933, Side 111
eimreiðin HLUTAFÉLAGIÐ EPISCOPO 335 aumkun með mér. Hann horfði á mig, hann lalaði við mig á sama hátt og áður, eins og húsbóndi, sem hefur fundið þræl sinn aftur. Eg hugsaði með mér: »Hvað hafa þau sagt, hvað hafa þau gert, hvaða samsæris hafa þau stofnað til, á meðan þau voru saman. Eg tók eftir breytingu hjá þeim báðum. Það var ekki sami blær á röddu Ginevru og hafði verið áð- ur. þegar hún ávarpaði hann. Þegar augu Ginevru hvíldu á honum, þá var eins og móða kæmi yfir þau, þessi móða. »Það er hellirigning, sagði hún«, þú ættir að fara og ná í vagn«. Skiljið þér? Það var skipun, sem hún gaf mér. Wanzer ^ótmælti ekki. Honum virtist það ofur eðlilegt, að ég færi aÓ sækja handa honum vagn. Var hann ekki nýbúinn að taka mig aftur í þjónustu sína? Og ég gat með naumindum staðið á fótunum. Vissulega hafa þau bæði séð vel, að ég at*i fult í fangi með að geta staðið uppréttur. Oskiljanleg 9rimd! En hvað átti ég að gera? Neita? Kjósa einmitt þessa ^ínútu, til þess að gera uppreisn. Ég hefði getað sagt: »Ég er lasinn«. En ég þagði, tók hatt minn og regnhlíf og fór út. Það var þegar búið að slökkva á ljóskerunum í stiganum,- en óg sá ótal ljósglætur í myrkrinu. Undarlegar hugsanir, harstæðar og sundurlausar, skiftust á í heila mér með eld- ln9arhraða. Ég nam staðar eitt augnablik á pallinum, af því að mér fanst brjálæði vera að koma yfir mig í myrkrinu. En ekkert skeði. Ég heyrði greinilega hláturinn í Ginevru. Ég neVrði hávaðann í leigjendunum uppi á lofti. Ég kveikti á eldspýtu og fór niður. Eg heyrði rödd Ciros kalla á mig í því augnabliki, sem ég ^ar að fara út. Mér virtist hún vera veruleiki, alveg eins og aturinn og hávaðinn. Ég snéri mér við og flýtti mér upp stlgann, nærri því án þess að koma við tröppurnar. ^Ertu kominn?* æpti Ginevra, þegar hún sá mig koma aftur. . Eg gat ekki talað fyrir mæði. Loks stamaði ég örvænt- 'ugarfullur: »Omögulegt. . . Ég verð að fara að hátta. . . Ég er las- lnn«. Ég hljóp til sonar míns. . *Hefurðu kallað á mig?« spurði ég hann óðamála, þegar e9 opnaði hurðina.
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132

x

Eimreiðin

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.