Eimreiðin


Eimreiðin - 01.07.1933, Page 111

Eimreiðin - 01.07.1933, Page 111
eimreiðin HLUTAFÉLAGIÐ EPISCOPO 335 aumkun með mér. Hann horfði á mig, hann lalaði við mig á sama hátt og áður, eins og húsbóndi, sem hefur fundið þræl sinn aftur. Eg hugsaði með mér: »Hvað hafa þau sagt, hvað hafa þau gert, hvaða samsæris hafa þau stofnað til, á meðan þau voru saman. Eg tók eftir breytingu hjá þeim báðum. Það var ekki sami blær á röddu Ginevru og hafði verið áð- ur. þegar hún ávarpaði hann. Þegar augu Ginevru hvíldu á honum, þá var eins og móða kæmi yfir þau, þessi móða. »Það er hellirigning, sagði hún«, þú ættir að fara og ná í vagn«. Skiljið þér? Það var skipun, sem hún gaf mér. Wanzer ^ótmælti ekki. Honum virtist það ofur eðlilegt, að ég færi aÓ sækja handa honum vagn. Var hann ekki nýbúinn að taka mig aftur í þjónustu sína? Og ég gat með naumindum staðið á fótunum. Vissulega hafa þau bæði séð vel, að ég at*i fult í fangi með að geta staðið uppréttur. Oskiljanleg 9rimd! En hvað átti ég að gera? Neita? Kjósa einmitt þessa ^ínútu, til þess að gera uppreisn. Ég hefði getað sagt: »Ég er lasinn«. En ég þagði, tók hatt minn og regnhlíf og fór út. Það var þegar búið að slökkva á ljóskerunum í stiganum,- en óg sá ótal ljósglætur í myrkrinu. Undarlegar hugsanir, harstæðar og sundurlausar, skiftust á í heila mér með eld- ln9arhraða. Ég nam staðar eitt augnablik á pallinum, af því að mér fanst brjálæði vera að koma yfir mig í myrkrinu. En ekkert skeði. Ég heyrði greinilega hláturinn í Ginevru. Ég neVrði hávaðann í leigjendunum uppi á lofti. Ég kveikti á eldspýtu og fór niður. Eg heyrði rödd Ciros kalla á mig í því augnabliki, sem ég ^ar að fara út. Mér virtist hún vera veruleiki, alveg eins og aturinn og hávaðinn. Ég snéri mér við og flýtti mér upp stlgann, nærri því án þess að koma við tröppurnar. ^Ertu kominn?* æpti Ginevra, þegar hún sá mig koma aftur. . Eg gat ekki talað fyrir mæði. Loks stamaði ég örvænt- 'ugarfullur: »Omögulegt. . . Ég verð að fara að hátta. . . Ég er las- lnn«. Ég hljóp til sonar míns. . *Hefurðu kallað á mig?« spurði ég hann óðamála, þegar e9 opnaði hurðina.
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124
Page 125
Page 126
Page 127
Page 128
Page 129
Page 130
Page 131
Page 132

x

Eimreiðin

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.