Eimreiðin - 01.04.1943, Qupperneq 47

EIMHEIDIN
Talaá út í myrkriá.
(Bertil Malmberg.)
I.
Hví varð um glaðan hlátur hljótt,
hvar hljómar nú þitt bjarta lag?
Ég vissi engan annan dag
svo örhratt verða að nótt.
Svo autt og tómt varð aldrei fyr,
ég aleinn sat við læstar dyr
með ljúfrar sælu leifð og mörk:
litla pappírsörk.
En tungl um heiðríkt himinsvið
fór hálft og starði tómt og kalt
um lönd og höf, sem eitt og allt
því ekkert kæmi við.
Ég hvíslaði á hljóðri stund:
Ó, hverf sem snöggvast á minn fund
min gæfudís! En gustköld var
golan ein um svar.
En sorgin hljóð um hurðir steig,
ég hennar koss á enni fann,
á hug, sem fyrr af beiskju brann,
nú blessun friðar hneig,
mig fingrum.ilms og angans snart,
svo atvik hvert varð skýrt og bjart.
Við mánans föla, mjúka lit
brann minninganna glit.
Hvað var mín fyrsta æskuást,
sem árdagsglit, sem morgunstund,
sem hverfull geisli, er gyllti lund,
gæfa, er snöggvast sást?