Eimreiðin - 01.04.1943, Blaðsíða 61

eimreiðin
FÓRN'IN
141
taldir í svörlum mökkva. Fornir eldar eru fölsltvaðir og bái
brunnin. Nei, dagsbirtan hefur dvínað. En liann elskar hana
J>ara heitar en áður, því að Ijósið er að flýja undan nóttunni.
-Iá, skyndilega dró ský fyrir sólu, — örlagaþrungið óveðurs-
sl'ý í augum hans, litfagurt og gullroðið fyrir sjónum hennar.
Stundum eru litfegurstu skýin þrungin regni, líkast því, að
þau séu hlóði drifin og búi vfir ógn og skelfingu. Þau eru þá
geigvænleg í öllum sinum glæsileilí.
En Vigdís kom ekki auga á hættuna eða virti hana að vett-
lléú- Heit af villtri þrá kastaði hún sér út í hringiðu óskiljan-
E'gra og furðulegra ævintýra. Hann vildi koma í veg fvrir
laið með hógværum orðuin og gaf henni bendingar. En hún
svaraði aðvörunum hans með ásökunum. Þá dró hann enga
'lnl á vanþóknun sina. Og þeim varð í fyrsta sinni sundurorða.
Hiesta morgun tók hún létt á öllu. var æskuleg og glettin
eins og forðum. Þá var hún drottningin, sem réð ein öllu
þeirra á milli, en hann auðsveipur þjónn. Honum fannst hann
Vei’a sem orinur í grasinu, en hún eins og. flugsterkt fiðrildi,
er kemur með örad'avindinum og erfitt er að handsama og
Enlda. ()« að honuin læddist voðalegur grunur um, að Vigdís
h,yti að ganga sér úr greipum. Síðan liafði verið á milli þeirra
einhver veggur.
Hjálmar stóð á fætur og gekk á milli glugganna, leit út um
l111 einn af öðrum. En hann sá ekki það, sem hann vildi sjá.
Honum var orðið mjög órótt, Þelta hafði aldrei viljað lil áður.
Evar skyldu þær vera? Vitanlega gat Vigdís séð um sig sjálf
niátti sigla sinn eigin sjó, guði á vald, út í hafsauga. En
Al!U'iu litlu mátti hann ekki missa. Hana ætlaði liann að vernda.
hamslaus þrá eftir barninu fór um hann eins og funi.
JJann gat ekki haldið kyrru fyrir, en æddi um gólfið, ráð-
lnota. Svo leit hann aftur út um alla gluggana og opnaði
(J>mar, en varð einskis vísari. Þessi óviðfelldna þögn ætlaði
að firra hann vitinu. Stormsveipir æslra lcennda þutu um vit-
wndarsvið hans. Hvernig gat Vigdís gert þetta? Mikil hylgja
heiftár
J)l|n brotnaði f 1 jótlega aftur
j h;|unar ieyndi það sér ekki, að Vigdís var farin að fella
US lil annars manns. En hví var hann að áfellast hana fvrir
u’ °g ásökunar reis í sál hans allra, allra snöggvast. En