Eimreiðin - 01.04.1943, Side 59

eimreiði.n
FÓRNIN
139
löngu tók hún að hafa á því strangar gætur, hvenær hans
væri von heim á kvöídin. Að undanförnu hafði telpan staðið
við gluggann og veifað hendinni, lirosandi í hvert skipti, er
luin sá hann koma eftir götunni, hlaupið fram i dyrnar á móti
lionum, geislandi af kæti með útbreiddan faðminn. Og enn þá
var ekki kominn sá tími, að hún færi að sofa. Var honum
el<ki nóg að eiga hana?
H jálmar greikkaði sporið og raulaði fyrir munni scr kvöld-
Ijóð nieð lagi, sem honum þótti vænt um. Vissulega var lífið
stundum þess vert að lifa því. ()g nú fannst honuin litla, rauð-
nialaða húsið bjóða sig velkominn heim frá vinnunni. Það
var eitthvað svo vingjarnlegt og friðsælt, þar sem það stóð
1 kvöldkyrrðinni.
Kn var það ekki óeðlilega friðsælt? Engan reyk lagði upp
lnn strómpinn. Allir gluggar voru lokaðir. Og hann sá ekkert
nndlit við kí irminn. Hvernig stóð á því? Gat hún verið sofnuð?
Þetta olli Hj álmari vonbrigðum og mistrúnaði. Í húsinu
'ar steinbljóð, ömurleg dauðaþögn.
Hvar ertu, Vigdis? kallaði hann í dyrunum, en fékk ekkerl
svar nema uggvænlegt berginál frá auðum veggjunum. Þegar
nnuir þess dvínaði, varð aftur hljótt. Hann var kominn einn
öeiin í mannlaust húsið. Ekki gat þó verið gizkalangt, síðan
^ igdis fór út, því að ylur var enn þá á arninum.
Að fenginni vissu uin það, að hvorug mæðgnanna væri heima,
Jiekk Hjálmar út og horfði kringum húsið, en varð einskis
Msin-i- Skánunt þaðan var gamall maður að bjástra i garðin-
11111 sinuni og öldruð kona aö taka inn þvott af snúru. Hann
l.'daði «1 þeirra og spurði þau um þær Vigdísi og Maríu.
Hldungurinn tinaði allur og hrisli höfuðið, eins og hann skildi
K'orki upp né niður í þessu. Roskna konan svaraði spurningu
ails akveðið neitandi, en brosti þó tvíræðu brosi, líkt og hún
Mssi ineira en hún vildi segja. Um leið gotaði hún til hans
^gunum, litlum, hvössum örvum, sem ekki misstu marks.
Julniar sveið undan þessum skeytum sem eiturstungum. —
° 'l|Ó meinhorn eru þessar kerlingar, hugsaði liann og hvarf
‘dtur inn í stofuna, settist í stól við gluggann og studdi hendi
undir kinn.
^ ,u' þá svona komið fyrir þeim \rigdisi, kvenvæflur og kerl-