Eimreiðin - 01.04.1943, Síða 69

eimreiðin
FÓRNIN
149
hugsununi og hljóðri bæn. Guð gæfi, að allt mætti verða aftur
eins og i gamla daga þeirra á milli. (), að þau gætu sætzt og
hyrjað lífið á nýjan leik. En það var ekki svo auðgert að brjóta
harðan nnirinn, sem aðskildi þau. Vigdis gekk á snið við hann
eins og heitan loga. Var það af ótta við að hráðna? Eða var
hún búin að afneita honum fyrir fullt og fast? Sál hennar
"virtist ekki vera í sönm vídd og hugur hans. Kannske var hún
ekki heldur hjá barninu þeirra? En hvar dvaldi hún þá?
Olduskvakið frá sjónum og skóhljóð járnaðra hæla bárust
lnn til þeirra í stofuna*. Vigdís sneri að honuni baki og horfði
llt uin gluggann langa hríð.
hvað verður þér svona starsýnt úti? spurði Hjálmar loks.
h-i' það ekki sama, anzaði hún fálega án þess að líta við.
•hi, sagði hann þá með yfirvegun og hafði fullt vald yfir
hlýlegri rödd sinni. En mér finnst bara, að okkur mætti vera
það hugstæðara að gefa gaum lieimili okkar en því, sem gerist
utan þess.
bað er satt, samsinnti hún og fór svo eitthvað að laga til.
i-n ég hélt ekki, að þú værir svo harðbrjósta að minna mig á
l}að, sem ég vil allra sizt muna og get aldrei gefið upp . ..
há ætlaði að slá út i fyrir henni, svo að hún hætti við hálfn-
aða setninguna.
er ekki að minna þig á neitt, Vigdís, en ég vjldi geta gert
S°tt úr öllu.
Héðan af er ekki hægt að gera gotl úr neinu.
í því efni verður að sjálfsögðu engu um þokað. En um hitt
begnir nú allt öðru máli.
h-g veit, við hvað þú átt. En það er ómögulegt.
Hvers vegna er það ómögulegt?
ht þvi að þú elskar mig ekki lengur eða hefur kannske
aldrei elskað mig. Það var allt þess vegna. Þú hefur verið mér
Mo hhjartanlegur. Ef til vill hefur það stafað af einhverri for-
(hhl, nier óvitandi. Eg skil það ekki.
haðan af siður botna ég nokkuð i því. En mér er líka svo
lnargt dulið.
1 öluð orð verða ekki aftur tekin og aldrei heldur misstigin
sPor.
Fóist
orðum hennar afbötun eða sjálfásökun? Hann vissi