Eimreiðin - 01.04.1943, Síða 76

156
BAXDARÍKI EVRÓPU
EIMHEIÐIX
Evrópumenn. Það er slæmt, að Englendingar hafa aldrei
getað vanið sig af að lita á Evrópumenn öðruvísi en sem
útlendinga. í þeirra augum er allt fólk frá meginlandi Evrópu
útlendingar. Englendingar skoða Ameríkumenn ekki þannig.
A friðartímum eru þeir að vísu nefndir sínu rétta heiti og
falla Englendingum ýmist vel eða illa í geð, eftir því sem
efni standa til, en útlendingar eru þeir eiginlega ekki. Sama
er að segja um menn frá öðrum þjóðum en hvítum, Svert-
ingja, Indverja, Malaja o. s. frv. í augum Englendinga eru
þetta litaðir menn, en ekki í rauninni útlendingar. Hinir eigin-
legu útlendingar erú mennirnir frá meginlandi Evrópu. Það er
sama, hvort þeir eru dáðir liljómlistarmenn eða aðrir lista-
menn, tortryggðir misyndismenn eða lítilmótlegir þjónar,
alltaf gægist fram vanlraustið á þeim og ógeðið. Ég er búinn
að eiga nógu lengi heima í þessu landi lil þess að ganga til
fulls úr skug'ga um þenna fordóm Englendinga, sem er þeim
eins konar eðlishvöt. Og ég efast um að styrjöldin muni draga
úr þessum fordómi ensku þjóðarinnar á íhúum meginlands-
ins.
Eg er hræddur um, að hér verði aftur að leita aðalhætt-
unnar á þvi, að ekki takist varanleg endurskipun Evrópu
að þessu stríði loknu. Þó að engin þjóð sé eins víðförul
og Bretar, hafa þeir aldrei skilið fólkið á meginlandi Evrópu.
.4 ferðum sinum um meginlandið hafa þeir alltaf gengið með
þá hugmynd, að ekki mætti gera ráð fyrir lifinu þar á sama
stigi og heima i Englandi. Þessi misskilningur, þótt fávis-
legur sé, er ein meginorsök vanmats hins óbreytta Englend-
ings á þjóðum meginlandsins. Það eru til milljónir Breta,
sem vita harla lítið um þjóðir og lönd meginlands 'Evrópu
og það, sem verra er: kæra sig.ekkert um það. Og það eru til
milljónir Breta, sem aldrei hafa út fyrir landsteinana komið,
en halda þó, að þeir þekki heiminn, bara af því að lesa sin
morgunblöð í næði lieima í klúbb sínuin eða kytru. Milljónir
Breta þekktu ekki einu sinni Frakka, sem þeir hjuggust þó
við að herjast með og sigra, þessa sjálfsþóttafullu og sællífu
þjóð, sem þreytt var orðin undir niðri á vináttunni ensku,
ekki ósennilega mestri á yfirborðinu, ef að var gáð. Þessi
ósjálfráða þreyta Frakka varð svo Þjóðverjum góð hjálp til