Eimreiðin - 01.04.1943, Qupperneq 82

162
UM SAURBÆ Á HVALFJARÐARSTRÖND
BIMItF.IÐIN
og liggur vegur eftir þeim dal norður í Vatnaskóg, og mun
síðar vikið að honum. Þriðji dalurinn er Leirdalur. Er hann
á mörkum. Skógarkjarr er að vestanverðu, Saurbæjarmegin,
en bert og blásið land að austanverðu, Ferstikíúmegin.
Eigi er Saurbæjarland nema hálfséð, fyrr en komið er í
Vatnaskóg. Skógur er þar all-stórvaxinn á köflum. Á fyrri
stríðsárum fékk Skógrækt íslands Vatnaskóg á leigu og lét
girða allan skóginn, grysja hann og gera veg eftir honum
alla leið að Oddakoti, sem er eyðibýli. Vatnaskógur er mjög
viðáttumikill, líklega um þriðjungur úr landareign staðarins.
Þar er mjög fagurt um að litast í fögru veðri og skjólsamt.
Vatnaskógur er að norðanverðu við hálsinn, sem áður er
nefndur og Saurbær stendur við að sunnanverðu. Telst Vatna-
skógur til Svínadals. Svínadalur er allstór dalur. Eru þar 12
býli, sem tilheyra Saurbæjarsókn. Þar í Vatnaskógi er grösugt
og margt góðra jarða. K. F. U. M. í Reykjavík hefur fengið
að reisa þar surnarbústað og dvelja þar á hverju sumri sér
til andlegrar og líkamlegrar hressingar. Gekkst séra Friðrik
Friðriksson fyrir þessum framkvæmdum, með aðstoð góðra
manna, enda kunni hann vel að meta fegurð Vatnaskógar og
þá kyrrð og næði, sem þar er að hafa fjarri skarkala borgar-
lífsins. Nefndi séra Friðrik staðinn Lindarrjóður. Því miður
hefur Vatnaskógi eigi verið sá sómi sýndur í seinni tíð, sem
skylt væri, og ekkert um hann hirt, en notaður til fjárbeitar,
eins og áður en hann var girtur, og er það illa farið. Þyrfti
að friða og girða allt skóglendi staðarins, begg'ja vegna háls-
ins, og setja þar sérstakan skógarvörð, er léti sér umhugað
um skóglendið. Mætti fyrir því hafa þar nokkurn búskap,
sérstaklega kúahú, nægilegt fyrir prestinn, enda óþrjótandi
túnefni.
í Vatnaskógi eru tvö eyðibýli, Oddakot (Æðaroddi), sem
áður er nefnt, innarlega i skóginum, og Fúsakot, vestarlega.
Að sunnanverðu við hál-sinn, á svo kölluðum Niður-mýrum,
vestarlega og skammt upp frá sjó, vottar fyrir allmiklum húsa-
rústum. Var það álit Brynjólfs frá Minna-Núpi og síðar Ólafs
prófessors Lárussonar, er einnig skoðaði rústir þessar, að
um bæjarrústir væri að ræða, en engin skil kunna menn nú
á því, hvað bær sá hafi verið kallaður. Að vestanverðu bæjar-