Eimreiðin - 01.04.1943, Qupperneq 107

BIMREIÐIX
RITSJÁ
187
1't láta pronta. Þótt ofnið sé oft
niarglna'lt or upptufigið, cr ])ó oft-
nst cinhvcr viðlcitni hjá islcnzkuni
höfundum að hugsa djúpt og lita á
I'fið frá jarðnesku sjónarmiði, —
s*'-' jaglópskapur og öfgar cru ekki
raunvcrulcgt cðli íslcndingsins, ]>ótt
stundum lendi þcir út í slíkt öng-
l'veiti.
Hcztu sögurnar í hók Sigurðar
Itóbertssonar cru Jartiarförin og
lírePpuráðstafan ir. Þar rœður liöf.
fullkomlcga við cfnið, scm liann cr
'lð r'*a um. — Kain cr ckki sann-
®randi saga. Um Kain Iiafa ýmsir
tncistarar áður ritað lieilar hækur
°t> farizt misjafnlega. Það cr held-
nr S'Unnt hugsað að láta Kaiij finna
*ið]):cgingu fyrir bróðurmorðið við
8 ’ hann af tilviljun bjargar
uokkruni mönnum frá bana. Þá cr
s:‘San uni Júdas, sem cr allkröftug-
Sa Serð og að ýmsu lcyti atliyglis-
crð, livað stil sncrtir. En hún hcfur
gc']1' '"S'ugalla að vcra byggð á al-
___r eSa misskildum staðreyndum.
^ f*uðspjö]]jn gcfa mönnum svo
ckj’!!l Inyntl af Kristi, að þar ætti
' i að vcrða um villzt, — ckkcrt
var f,-
e ‘lM '"eistaranum frá Nazarct
jor." Scrast blóðugur upprcisnar-
Si. I rúlausir Gvðingar
anSa:cstir pólitískir ofsa, ’
öafa l-if:*
" ser sæma, fyrr og siðar,
'Ueð'''!' ðil blð hálcita starf Krists
e< shkum firrum, og cr illt til
PCSS aís 1.
sl'Uii 'uSsa, að |>essi höfundur
"u Sripa þcssa luggil til nýrrar
og
.atrúarmenn
'Ucðfcrðar
Salli
Vfirlcitt má það teljast
tekíA i' líCSSarÍ bók. að höf. liefur
kolt'j Ill.mcðferðart‘f"i ' minnsta
sk .' ”'Jar sögurnar, sem aðrir hafa
0„ p"ð. Um áður> b- c. Kain, Júdas
]c„ 'llU* °® klöllu. Það verður lik-
nokkuð crfitt að rita um Ey-
vind og Höllu, cftir að Jóhann Sig-
urjónsson samdi Icikrit sitt, —
skrifa smásögu um það, scm ckki
verði nokkuð dauf á lit.
Þórbcrgur Þórðarson ritaði einu
sinni, af mikilli Icikni, um það, þeg-
ar maður nokkur lagðist út af i vor-
bliðunni til þcss að dcyja úr
hungri, af þvi að köllun bans var
cinungis sú, —■ fannst honum, ■—
að vera skáld og skrifa. Annað ær-
Icgt handtak vildi hann ])á stuudina
ckki gcra. Jafnvcl Þórbcrgi tókst
ckki að vckja óblandna samúð lcs-
cndanna mcð þcssum vcsalings
manni. — Sagan Sonnr hamingj-
unnar, cftir Sigurð Kóbcrtsson, cr
gcrð í líkum anda. Harðbrjósta rit-
stjóri, sem lilið vit hefur á góðum
skáldskap, rckur ungan hugsjóna-
mann frá sér, liarðri hendi, út i
dauðann. Þctta cr allvel rituð saga,
cn Þórbcrgur liefur áður ritað bet-
ur um saina cfni.
Keztu sögurnar í ])essari bók og
frásagnarmeðferð cfnis yfirlcitt
gcfa vonir um það, að Sigurður Kó-
bertsson muni ciga cftir að scmja
margar góðar sögur. — Hann licfur
færzt of mikið i fang mcð sum við-
fangscfni sin, í þcssari hók, cða
ritað um cfni, sem hann misskilur.
Mcð þroska og mciri lifsrcynslu
mun lionuin vaxa fiskur um hrygg.
Frágangur bókarinnar cr laglcgur.
/>. J.
SÖGUÞÆTTIR LANDPÓSTANNA
I,—II. Ak. 1942 (Bókaútgáfan
Norðri).
Hclgi Valtýsson, scm hcfur safnað
i bók þcssa og húið til prcntunar,
scgir i inngangsorðum að þáttun-
um, að viða scu „alhnikil skörð í
röðunum, ]>ar scm cngar frcttir hafa