Eimreiðin - 01.07.1951, Síða 48

160
SKEMMTIFERÐ FYRIR HÁLFRI ÖLD
EIMREIÐíN
eg geta þaðan tekið stefnu til Jökuls áður en dimmdi að. En
þegar við áttum skammt ófarið til skarðsins, skall yfir svarta
þoka og áköf snjódrífa. En blæjalogn var sem áður.
Héldum við, að þetta mundi aðeins él eitt og liéldum áfrant.
Náðum við heiðarskarðinu og þekktum okkur þar. Var nú innan
stundar farið að lialla undan fæti og sæmilegt færi, svo ferðin
sóttist greitt.
Þama liagar svo til, að langur hjalli liggur niður úr heiðar-
skarðinu. Nær hann næstum niður undir Kolssanda, en það
eru sléttir aurar, senx konxið er ofan á, þegar kemur niður af
Jökli að sunnan, en Gagnheiði að norðan. Einnig liggja þaðan
leiðir um Mjóafjarðarlieiði til Mjóafjarðar og Slenjudal til
Fljótsdalshéraðs. Þarna eru því réttnefndar krossgötur.
Snjónunx dyngdi nú niður, svo brátt þyngdi undir fæti. Höfð-
um við nú lialdið áfram það lengi, að við áttum að vera koninir
yfir Kolssaxxda og famir að sækja á brattann upp til Jökuls, en
þar er afar vandratað í dimmu veðri, nenxa kunnugum nxömxuni.
Allan dagiim nxokaði íxiður snjónum og allan daginn liéldunx
við áfranx, fullvissir þess, að við værunx að halda upp til Héraðs
yfir Slenjudal. Snjór var orðinn jafnfallinn í nxitt lær, þegaf
leið á daginn.
1 ljósaskiptunum birti snögglega upp. Þekktunx við strax, livar
við vorunx staddir. Við vorum að konxa fram úr Slenjudal, vor-
um Eskifjarðarheiðarnxegin í dalsnxynninu og áttum eigi alllanga
leið ófarna upp á lieiðarbrúnina.
Afréðum við strax að snúa til heiðarinnar og halda til Eski-
fjaröar um kvöldið, enda var veður hið bezta, logn og tungb
skin, en nokkuð liart frost. Þarixa var lieldur varla um annað
að gera, því litlu styttra var að fara út allan Tmxgudal og gista
á Þuríðarstöðum.
Þegar við áttum ófarið sem svaraði einum stundarfjórðungi
upp á lieiðarbrúnina, skall á ofsarok af norðri og samstundis
blindliríð, vegna þess, hve nxikill lausasnjór var á jörðu, eU
enginn ofansnjóburður var, og sá til tungls öðru livoru.
Við höfðum allan daginn gengið vettlinga- og liálsklútalausir
•og vorum þó sveittir, því frost var ekki svo mikið. Bættunx við
nú úr þessu í flýti, þar sem frost lierti nú mjög.
Veðrið stóð beint á eftir okkur, svo ferðin upp á heiðarbrún-