Eimreiðin - 01.07.1951, Síða 62

174
HÖLLUSTEINN
EIMREIÐIN
lieflum. Mikið er manneskjan lítil mitt í öllum þessum æðis-
gangi, og ekki er liún minni, þótt hún kappkosti að ala af sér
ungviði til að taka við taumunum og lialda í horfinu mót ölluin
þessum ósköpum. Það þarf mörg liundruð milljónir harna á móti
þessu.
Einlivem veginn hefur Halla það á tilfinningunni, að nu
muni hún komin í Norðfjarðarlirepp, sinn eigin lirepp, og hún
fagnar aðra stundina í öngviti sínu og óráði milli kvalakastanna,
að barnið hennar skuli þó ekki fæðast sem útlendingur. Og nu
er risinn kominn og fer liöndum um liana, en hún lemur hann
frá sér og lirópar og öskrar í angist sinni. Hún sér eitthvað svart
op í liríðinni og skríður þangað. Það er ekki skúti, heldur
klettur eða steinn upp úr sjónum. Þar undir er skjól fyrir mesta
veðrinu. Hún er orðin sljó fyrir kvölunum. Hún veit ekki, að
liún er orðin móðir, og þó er hún með eitthvað þvalt niilh
handanna, eittlivað, sem er fast við hana sjálfa í einliverju bandi,
sem hún getur ekki leyst eða slitið. „Ég — ég!“ ýlfrar þessi
unga mannvera út í miskunnarleysið, engu líkara en hún ætli
sér eitthvað meira en að deyja. Og með síðustu kröftum og eins
og ósjálfrátt opnaði móðirin litla fataböggulinn sinn og sveipaði
barnið við brjóst sér í myrkrinu og liríðinni. „Ég — ég!“ veinaði
það af öilum kröftum út í ískalda auðnina. Þá var sem storm-
inn lægði og yrði stjömubjart, og móðirin opnaði töfrandi augu
sín upp á móti himninum, og dásamleg ró færðist yfir liana.
III.
Eins og áður er sagt, var bóndinn á Högnastöðum við Reyðar-
fjörð ekki heima, þegar Höllu var úthýst. Hann liét Einar og
kom heim seint þetta sama kvöld. Minntist þá enginn á Hölhi
við hann. Fjósakonan varð fyrst á fótum morguninn eftir. Vakn-
aði þá Einar bóndi og spurði um veður. „Það hefur verið bylur
í alla nótt“, anzaði Iiún. „Hvernig ætli að liafi farið fyrir auni-
ingjanum lienni Höllu, sem kom hér í gærkveldi og óskaði eftir
að fá að gista hér í nótt?“ Bónda brá mjög.
„Er það satt, að stúlkunni hafi verið úthýst, eins og ástæður
hennar em? Ég trúi því ekki! Engin kona getur verið svo harð-
brjósta“. Einar vakti þá konu sína og yfirlieyrði hana. Var harður