Eimreiðin - 01.07.1951, Side 92

204
MÁTTUR MANNSANDANS
EIMREIÐIN
aðeins sérstaka uppeldisaðferð, þolinmæði, þrautseigju og að
kunna réttu tökin. Höfundur þessarar bókar lxefur oft dáleitt
menn og látið þá síðan lesa og sjá með svo vel bundið fyrir
augmi, að engin ljósglæta liefur komizt þar að. Þessi staðreynd
talar sínu máli.
Yafalaust eru til dávaldar svo liundruðum skiptir, sem gætu
unnið það góðverk að kenna blindum mönnum að sjá. Á því er
aðeins einn agnúi, og bann er sá, að fyrst í stað er dáleiddur
maður sér ekki meðvitandi um tilveru sína, þó að hann geti
liegðað sér í öllu sem vitandi vits. En með tímanum er hægt að
brúa djúpið á milli vitundar og vitundarleysis, án þess álirifin
af þeirri guðs náðargáfu liverfi, sem svo margir liafa í fávizku
simii fordæmt. Betur að allra augu mættu opnast! Betur að
vér mættum einnig sjá með sálarsjónum vorum! Þá gætu gerzt þau
kraftaverk, sem til forna voru svo tíð. Þá myndxim vér minnast
þess, að „snerting Drottins er emiþá gædd sínum foma krafti“.
Fjarhrif eru ómetanleg gáfa. Með þeim getum vér lesið í hug
annarra, skilið réttilega aðra og þannig lilotið betri aðstöðu en
annars til þess að koma meðbræðum vorurn og systrum til
bjálpar. Fjarbrifin voru fyrsti ritsíminn og talsíminn á þessari
jörð. Þau em bezta eignin, sem fellur oss í skaut, eins og sjálf
mannkynssagan saimar. Því máttur bugans tekur öllum öðruxn
orkulindum fram.
Fræðin um dáleiðslu og sjálfsstjóm huga vors, en þar undir
heyra fjarhrifin, þessi fræði, sem ráða örlögum manna, era meira
en þrjú þúsund ára gömul. Hinir fornu meistarar Hindúa iðkuðu
þau öldmn saman, löngu áður en saga Evrópuþjóða hefst. Þeir
vissu, að mannleg liyggja nær skammt, en að lífið er eilíft. Þeir
vissu, að aðvörun frá æðra heimi liervæðir oss gegn bættunum.
Þeir vissu, að vér verðum sjálfir að bera ábyrgð á gerðum vonim
í smáu og stóru. Heimspeki þeirra var og er heimspeki dáða, en
ekki orðaskvaldurs. Þeir skildu, að ekkert er ómögulegt nema i
augum beimskingjans, að óttinn er einkenni úrkynjaðs liugar,
að þagmælskan og þögnin er livorttveggja gullvægt, en málrófs-
maðurimi ristir sjaldan djúpt, að vér verðum að kunna að stjórna
bæfileikum vomm og megum ekki vera þrælar girnda vorra,
að eins og maðurinn bugsar í bjarta sínu, þannig verður liann,
og að sérhver lians atböfn er árangur áður 6kynjaðra liugmynda.