Eimreiðin - 01.07.1951, Qupperneq 139

eimreiðin
RITSJÁ
251
grundvallar þýðingunni. Er hún mjög
vand%’irknislega af hendi leyst, þræðir
trúlega frumritið, en er laus við
tyrfni í málfari og um allt hin læsi-
legasta. Söguköflunum hafa verið
settar fyrirsagnir, er glöggva lesand-
anum yfirsýn. Efni lausavísnanna hef-
tir verið snúið í óhundið mál, og
hefur 6Ú aðferð að minnsta kosti
það til síns ágætis, að vísurnar skilj-
ast hinum erlenda lesanda, en þær
eru samgrónar meginefni sögunnar
°g varpa hirtu á það með mörgum
htetti. Skýringar þýðanda eru gagn-
orðar og ná vel tilgangi sinum; þó
hefði mér sýnst ástæða til (á bls. 36)
að vitna neðanmáls til rits Halldórs
Hennannssonar: Sœmund Sigfússon
and the Oddaverjar (Islandica, Vol.
XXII, 1932).
Góður bókarauki er að kaflanum
ur GuSmundar sögu biskups Arason-
ar, um utanför þeirra biskups og
Hrafns Sveinbjarnarsonar, sem prent-
aður er í eftirmála, í enskri þýðingu
dr. Guðbrands Vigfússonar, ásamt
mjög athyglisverðri umsögn ensks
skipstjóra. Framan við þýðinguna er
heilsíðu teikning af Hrafnseyri eftir
Guðmund Einarsson frá Miðdal;
einnig er í bókinni landabréf af
Vestfjörðum og loks skrá yfir manna-
°g staðanöfn.
Þetta er annað hindi Islandica-
safnsins, er út kemur undir ritstjórn
Kristjáns Karlssonar bókavarðar, og
heldur hann með því vel í horfinu.
Kn í formálsorðum sínum þakkar
þýðandi sérstaklega þeim Kristjáni
°g Halldóri prófessor Hermannssyni
fyrir holl ráð og mikilvæga aðstoð.
Mjiig liittir það vel í mark, að
Hrafns saga er í ensku þýðingunni
kölluð „Ævisaga íslenzks læknis á
13. öld“, því að eins og réttilega
hefur sagt verið á öðrum stað, ber
hann hæst allra norrænna lækna í
fornum sið. Því til áréttingar má
minna á það, að Anne Tjomsland
bendir á það í inngangsritgerð sinni
(bls. XII), að Hrafn og danski lækn-
irinn Henrik Harpestreng séu einu
læknar af Norðurlöndum frá miðöld-
um, sem taldir eru í þýzku grund-
vallarriti um fremstu lækna allra
alda og þjóða. En í ritinu Lœknar
á íslandi (Sögurit XXI, Reykjavik,
1944) fær Hrafn þennan fagra vitn-
isburð: „Hann var liið mesta göfug-
menni og tók læknisstarfið þeim tök-
um, er vera mega til fyrirmyndar
læknum á öllum tímum. Saga Hrafns
er ekki aðeins skemmtileg heimild
um lækningar hans og lækniskunn-
áttu, lieldur og fagurt vitni þess,
hve líknarskylda læknisins og ábyrgð-
artilfinning var honuin rík í brjósti“.
Þetta sannar saga hans ótvírætt, en
slikum manni er erlendum sem ís-
lenzkum lesendum hollt að kynnast.
Richard Beck.
ÖNNUR RIT, SEND EIMREIÐINNI:
Árbók Háskóla íslands 1949—1950.
Júlíus Havsteen: Landhelgin (L.
1. Ú.).
Bréf frá Ingu III, Winnipeg 1950
(Soffonías Thorkelsson).
Almanak 1951, 57. ár (Thorgeir-
son Co„ Winnipeg).
VíSförli, 1. li. 1951 (Sigurhjörn
Einarsson).
Vilhjálmur frá Skáholti: Vort dag-
legt brauS. Ljóð. III. útg. Rvík 1950
(Bókav. Kristjáns Kristjánssonar).
Verzlunarskýrslur áriS 1949. Rvík
1951 (Hagstofan).
Landsbanki íslands 1949. Rvík 1950.
Tidskrift för Samfundet Sverige—
Island, Árg. 1, nr. 1. Stockholm 1951.
The Norseman, Vol. IX., no. 3.
London 1951.