Eimreiðin


Eimreiðin - 01.01.1955, Side 22

Eimreiðin - 01.01.1955, Side 22
10 VIÐ FYRSTU SÝN EIMREIÐIN Mun þetta hafa verið fyrsta bréf þessarar tegundar, sem Arnia fékk á sinni ungu ævi. Hamingjan má nú vita, hvernig fer. En Anna mun hafa orðið hálf hissa á hinu efnismikla bréfi. Samt fékk pilturinn svar við bréfi sínu, þegar tími var til kominn: Góði! Mikið var ég hissa. En allt getur skeð, líklega. Ég hélt fyrst, að þetta væri gabb. En ég veit, að það átti ekki að vera gabb. Til þess hef ég ekki unnið. Hví skyldum við ekki geta hitzt? Hví ættum við ekki að geta talazt við? Engu ætti það að spilla. Og er ekkert sagt með þessu. Þú skilur, að það er ekkert sagt með þessu. En þú skalt ekki koma, ekki koma, taktu eftir því. Hér er allt að breytast. Ég er á förum. Kannske dvel ég í höfuðstaðnum um óákveðinn tíma, kannske einhvers staðar annars staðar. Hver veit um það? Ég á frænku fyrir sunnan. Til hennar ætla ég að stefna fyrst. Viltu sjá um, að ég fái bíl á Lækjartorgi kl. 8*4 þann 19. Ég treysti þér — treysti þér til þess. Það er ekki rétt að segja, að hjarta biðilsins hafi hoppað. Það skalf. Og hugur hans leið á vængjum vonanna norður og vestur um fjöll og fjörðu. Myrkhærð mey með heit augu og rödd eins og létt áfengi fyrir sálina. Tveir dagar liðu í algleymi. Og svo varð klukkan átta og hálf þann nítjánda. Það er sagt í sögum, að tilbiðjendur taki saman langa ræðu í huganum, meðan þen bíða eftir hinni stóru stund, og gleymi svo hverju orði, þegar mest á riður að hafa góðan talanda. Ekki gerði þessi það. Hann bara beið. Öll hans hugsun var í sliku uppnámi, að hún tók á sig engan búning. Bifreiðin hans stóð innan um hóp annarra bifreiða. Talað hafði hann við pappírinn og hana og fengið svar. Ekki máske alveg ótvírætt svar. En hvernig mætti sá kvenmaðm- líka vera, sem ekki léti ganga eftir sér minnstu vitund? Ég rétti fram hönd, hugsar sá, sem bíður, opna hurð og stíg út á götuna, læt inn ferðatöskur og þoka dýrasta farmi veraldar inn til mín, loka. 1 sömu andrá erum við liðin inn í mnferðina. Hamingjan sjálf er sezt hjá mér í sæti með dulinn eld í hverri taug og þó augljósan. Hlýjar hendur, heitur vangi, töfrar og aðdráttarafl. Svo ökum við af stað inn í Eden og Paradís og------

x

Eimreiðin

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.