Eimreiðin - 01.01.1955, Blaðsíða 38

LÍFSINS VÍN
eftir
IBN AL-FARID.
[1 700 ár hafa ljóð Ibn Al-Farids verið kunn í heimi arabiskrar menn-
ingar, og í hópi eldri sufi-skáldanna er hann í fremstu röð. Eins og þau flest
klæðir hann hugsjónir sínar og heimspeki í likingabúning. Það lífsins vin,
sem hann yrkir um, er trúarleg hrifning eða hugljómun. Alheimurinn af-
hjúpar leyndardóma sína, og skáldið verður frá sér numið af tign og fegurð
lifsins. Ljóð þessara skálda eru víðsfjarri einskorðuðu kenningakerfi rétt-
trúnaðarins. Þau fjalla um vizkuna, fegurðina og ástina. Al-Farid segist hafa
teygað hið eldlega vín kærleikans.
Ferhendur Omars Khayyams munu vera hið eina austræna kvæði, sem
orðið hefur svo að segja almenningseign á Vesturlöndum, í þýðingu (eða
stælingu) FitzGeralds. Menn hefur nokkuð greint á um þær, en ef til vill er
það vegna þess, að í búningi FitzGeralds á liann víða meira í þeim en Omar.
En fullyrða má, að einnig í því kvæði er vínið notað sem skáldlegt tákn
fyrir trúarlega hrifningu.
Að sjálfsögðu líta hin austrænu skáld é náttúruna og lifið á sinn hátt og
öðruvisi en Vesturlandabúar. En einmitt þess vegna geta kvæði þeirra vakið
óvænta og fagra svipstundarsýn nýrra viðhorfa — hjá þeim, sem ekki eru
ónæmir sökum hleypidóma eða venju.
Axel Fredenholm, rektor í Gautaborg, hefur þýtt á sænsku kvæðið Khamri-
yya (vinsönginn) eftir Ibn Al-Farid. Sá liluti þessa kvæðið, sem hér birtist,
er íslenzkaður eftir þýðingu Fredenholms og með leyfi lians. Hann birtist
á sænsku í 5. hefti timaritsins Ord och bild 1954.]
I
Kom bróðir, kom í fjallafaðmsins var,
í fornum garði skulum hvílast þar,
því veitt af þokka þar er göfugt vín,
og þangað lágu tíðum sporin mín.
Þar streymir sífellt sólskin yfir dal,
en svalt er þó í laufsins skuggasal,
og angan rósa ávallt fyrir slær,
en að þér gleði hvíslar léttur blær.