Eimreiðin - 01.01.1955, Blaðsíða 84

72
RITSJÁ
EIMREIÐIN
mæli um dr. Bjarna Aðalbjarnarson
og drépa flutt á sextíu ára afmæli
forseta Islands, og er þessi frumlega
og ágæta vísa þar í:
„Heill sé þér og heiður,
hái, trausti meiður.
Baðmur iðgrænn breiði
blöð mót sól og heiði.
Lið þér veita viljum,
vörn í skjól og byljum,
hlíf sem lundur hlyni
hagls við örva dyni,
eins og aski kjarrið
eða þolh barrið,
líkt og runnar reyni,
rauðgrænt lyngið eini.“
Margt annað væri jafn maklegt
að nefna, þótt nú verði að nema hér
staðar.
En ekki er unnt að skiljast við
bókina, án þess að minnast á þýð-
ingar á kvæðum nokkurra enskra og
írskra góðskélda. Þær fylla um þriðj-
ung hennar.
Lengsta ljóðið er eitt af frægustu
kvæðum John Keates, Agnesarmessa,
17 blaðsíður að lengd. Hefur það ver-
ið þrekraun mikil að þýða þenna óð,
eins nákvæm og þýðingin er. Þetta er
rómantískur óður, sem hætt er við,
að nái trauðla til margra nútíma Is-
lendinga, enda er hann sums staðar
nokkuð samanrekinn og ekki alltaf
þjáll í islenzku þýðingunni. Að
minnsta kosti virðist auðsætt, að þýð-
andinn hafi verið dálitið aðkrepptur
stundum og ekki getað notið rhn-
leikni sinnar og smekkvisi til fulls.
Ég er litið kunnugur kveðskap Keat-
es; hann laðar mig ekki til lesturs
og ég held, að hann sé óþýðanlegur
á íslenzku, nema þá einstakar snjall-
ar setningar. Svo er sumum skáldum
farið. Jónas Hallgrimsson verður
aldrei þýddur á ensku eða önnur mál.
Það tapast of mikið af því, sem gæð-
ir ljóðið lifi og yndisþokka. Ég held,
að svipað megi segja um Keates.
öðru máli gegnir um hinar þýð-
ingarnar. Þær eru ágætar. Ljómandi
kvæði í bezta búningi.
Jakob Kristinsson.
Kristinn Pétursson: TURNAR VIÐ
TORG, IjóS, Keflavík 1954.
Sumir ætla, að enginn vandi sé að
yrkja „abstrakt“, eða semja svonefnd
„atóm“-ljóð. En hvað sem þvi líður,
þá held ég að aðalvandi okkar, venju-
legra manna, sé að skilja, hvað þessi
skáld, er þannig kveða, meina. Hefð-
bundin islenzk ljóðagerð er ætíð vel
skiljanleg, enda til þess ætlast, að
efni og hugmyndir skáldanna liggi
ljóst fyrir hverjum sæmilega skyn-
sömum manni. En hjá abstrakt hsta-
mönnum er efnið falið bak við und-
arlega og, — að því er virðist, — oft
afkáralega gerð skáldskaparins.
Af ljóðabók þessari eru gefin út 99
eintök tölusett, og „XIII (sic!) eintök
eru litskreytt og tölusett". Mjög er
útgáfan vönduð og myndskreytt, eru
myndimar í likum stíl og efnið. Bók-
in er 63 bls. alls og þar af líklega
helmingur auðar og hálfauðar síður.
Stundum yrkir liöfundur eftir hefð-
bundnum íslenzkum reglum, og
bregður enmig fyrir sig dönsku í
sumum kvæðanna.
Ég geri ráð fyrir, að „abstrakt"
kvæði Kristins Péturssonar séu mjög
góð í sinurn flokki skáldskapar. Vil
ég nefna kvæðin „Steinn yfir steiii-
um“ og „Listviðir". Þykir mér lík-
legt, að bók þessi verði í hávegum
höfð síðar, þegar fólk fer að skilja
og meta réttilega „abstrakt'1 skáld-