Eimreiðin - 01.01.1955, Síða 68

56
SAMBAND VIÐ ÓSÍNILEGA HEIMA
eimbeiðin
eru yfirleitt glaðir og ánægðir eftir umskiptin, þótt út af bregði
stundum, en flestir þeirra segja, að þeir vildu ekki hverfa
hingað aftur, hvað sem í boði væri. Tilveran er dásamleg og
voldug. Hún er svo margbrotin og fjölþætt, að vér fáum ekki
skilið, á því þekkingarstigi, sem vér enn stöndum á.
Kenningar hinna miklu meistara og heimspekinga hafa opin-
berazt sem sannleikur og eigin reynsla þeim, sem hafa reynt
snertingu dauðans. En betra er hverjum einum að láta sér
skiljast þessi sannindi, meðan hann er enn lifandi i sinum jarð-
neska líkama. Um þetta er engum blöðum að fletta, fremur en
um veruleik hins andlega heims. Sókrates sagði: „Sál vor er
efalaust ódauðleg og tortímist ekki, heldur mun halda áfram
að lifa í öðrum heimi.“ Sama segja í dag fjöldamargir sálar-
rannsóknamenn, þó að sumir þeirra noti fremur heitið „eter-
líkami“ en sál um þá helft vora, sem lifir áfram eftir líkamsdauð-
ann. 1 dauðanum skilur þessi eterlíkami við holdslíkamann, sem
hann var áður tengdur, og heldur áfram sjálfstæðri einstaklings-
tilveru sinni i heimi tærara efnis en áður. Það er meira að
segja hægt fyrir hinn framliðna að skiptast á skeytum við oss
jarðarbúa, undir vissum skilyrðum, enda þótt hann sé laus orð-
inn úr viðjum jarðlífsins. Guðspekingar halda því fram, að
líkamir mannsins séu sjö, og af þeim sé holdslíkaminn grófastur,
enda séu sveiflur hans hægari en allra hinna. Ég læt þessa
kenningu þeirra liggja milli hluta, að svo komnu máli, því að
hún breytir í engu þeim meginskoðunum um ástandið eftir
líkamsdauðann, sem hér eru gerðar að umtalsefni. Þau eru
mörg og mismunandi tilverustigin í öðrum heimi, alveg eins
og hér á jörðu. En um þau eru til óteljandi lýsingar skráðar.
Bókmenntir sálarrannsóknanna frá síðustu áratugum hafa að
geyma um þau allar þær upplýsingar, sem til eru og hver
forvitinn sannleiksleitandi kemst ekki hjá að kynna sér, ef hann
á að geta dæmt af þekkingu um þessi mál.
Frá lesendum mínum víðs vegar um heim hef ég fengið fjölda
skráðra heimilda um „fréttir að handan“, sem þeir telja sig
hafa fengið. Ég birti hér eina, sem mér finnst harla athyglis-
verð. Hún ber með sér, að verur á öðrum tilverustigum eru
fullar áhuga fyrir því að fræða þá, sem þær geta náð til, og
hjálpa þeim á alla lund. Skýrslan er tékin úr bréfi frá einum