Eimreiðin - 01.01.1955, Síða 89

EIMREIÐIN
RITSJA
77
n hjáir manna)“, og náttúrlega eng-
n kormna dinglandi aftan i henni.
. nr 'esara, sem engin gögn hefur í
°ndum til þess að styðjast við, er
a liklega varla ómaksins vert að
f6ra neinar ágizkanir um það,
vernig þriðja vísan á bls. 207 muni
!8a vera, en það sér hver heil-
V!ta ntaður, að hún á ekki að vera
Uis Og hún er þar prentuð. Og ekki
Setur sá, er þetta ntar, fengið vit út
r niðurlaginu á 2. er. á bls. 226.
rið 1862 kom út litið ljóðakver
t tlr Sigurð Breiðfjörð, og þar voru
e-vtar því miður ekki svo traustir sem
' ui- Ein staka var þar þannig:
Hlur hefir ilia spáð,
illa er kjörum varið,
illa gefast illra ráð,
illa er- þetta farið.
yrif löngu var á það bent, að ekki
?*ti það borið sig, að Sigurður hefði
'e.ðið l'annig, og þó að aldrei hefði
herið haft orð á því, má þó segja, að
'ert barnið ætti að geta séð, hvemig
2 lsnnni hefur verið brjálað. Hún er
ang skáldsins, sem er að spreyta
8 a bvi, að ‘ láta hverja braglínu
j.. endingu, eins og við segjum nú á
ngum) hefjast á sama orðinu. En
o)ani hefur með hana farið og vixlað
um í upphafi hennar. Náttúrlega
það „vísindamennska" í augum
^menntamanna" okkar að halda i
ngljósa vitleysu, enda hefur þennan
jj )a útgefanda ekki væmt við því.
,,ann Prentar vísuna eins og áður
(bls. 142).
■^ér er að finna (bls. 147) fyrri
tuafsbnftina y£jr pe;t gamla á Rauð-
? sstöðum. En iivernig víkur því
h* ’ að hin siðari skuli ekki fylgja
enni? Vísan sem hér er prentuð á
miðri bls. 186 og sögð kveðin við
Vatnsenda-Rósu, er annars staðar tal-
in vera eftir hana, og þar prentuð
þannig:
Eg hefi friðar enga stund
átt, en kviðið barmi,
mér hefir liðið eins og und
opin sviði í barmi.
Öll er sú sögn líklegri, en þó má
vera að hér sé farið eftir öruggari
heimild; það kemur í ljós, þegar at-
hugasemdirnar birtast. Ekki er hér
að öllu leyti sagt frá kveðskap þeirra
Sigurðar og Rósu á bls. 179 eins og
Gísli Konráðsson gerir, og líkinda-
legri er hans frásögn. Og með engu
móti mátti sleppa hinni síðari vísu
Rósu, þó að svo hafi verið gert. Vísa
Sigurðar kveðin við vinnumenn
Bjama amtmanns Þorsteinssonar, hls.
191, er annars staðar prentuð þannig:
Fylli grjónagrautarins
gleður þjóna amtmannsins,
meðan dónar kotakyns
kvæðin sóna loigefins.
Að öllum likindum er þetta hin upp-
runalega mynd hennar. Niðurlag
hennar eins og nú prentað, virðist
vera vitleysa, þvi að „drjóni" mun
naumasl vera til í annarri merkingu
en naut.
Hér má nú láta staðar numið, enda
er þetta orðið langt mál. Er líka ærið
nóg sagt til þess að sýna, að útgef-
andi þarf framvegis að vanda verk
sitt betur. Því má ekki gleyma, að
Sigurður Breiðfjörð er einn af höfuð-
snillingum íslenzkra bókmennta. Sá
hlýtur mesta sæmdina, sem mestan
sóma sýnir minningu hans og verk-
um. „Ofan yfir Breiðfjörðs bein