Eimreiðin - 01.09.1961, Page 35
EIMREIÐIN
219
r$ða
str'H °S SÍZt við vinnuhjúin. Þau
Öliu C l‘ henni °g gerðu gys að
G J ,‘aÖ gengdi öðru máli um
ve|' 3jhrgu gömlu. Hún vildi henni
0g. Þvi sagði Rakel blátt áfram
a Varlega: „Nei, ég sór ekki.“
»Pa -
áður
get ég umgengist þig eins og
°g það þykir mér vænt um.“
ej ” ahha þér fyrir,“ hvíslaði Rak-
starði niður fyrir sig.
^völdið sagði einn vinnu-
ið ].°a haeðnislega: „Nú er barn-
Kake]t“VaSt ehhi lengur föðurlaust,
ahei tiáfölnaði. Svo tók hún að
hlæja svo nístingskalt og stork-
andi, að fólkið starði á hana og
sumum rann kalt vatn milli skinns
og hörunds. Svona hafði það
aldrei séð Rakel. Það vissi heldur
ekki, hve mikið hún hafði liðið
undanfarið. En er lnisfreyjan konr
að og tók um hönd Rakelar og
ýtti henni á undan sér inn í svefn-
herbergi hjónanna, hljóðnaði
hlátur Rakelar loks. f stað hans
heyrðust lág ekkasog og svo smá
stunur, svo átakanlegar að konurn-
ar tárfelldu, en karlmennina setti
hljóða.
Skáldskapur og stjórnmál
eh u 'sh‘ihi gerast stjórnmálamaður, verður það að ganga í flokk,
skíijg ^etð er Það huið að vcra sem skáld. Þ;i verður skáldið að segja
drao.g Vlð frelsi andans og óhlutdræg sjónarmið, en í þess stað að
ö niður fyrir eyru sér hött blinds haturs og þröngsýnis.
Goethe.