Eimreiðin - 01.09.1961, Blaðsíða 88

272
F.IMR EIÐIN
ið hátíðlega í lyrstu og virðist ekki
líklegur til að taka sýkina, en brátt
ier hann að verða undarlegur í
framkomu, og að lokum vindur
hann sér út um dyrnar hjá Bereng-
er og heldur rakleitt í hjörð nas-
liyrninganna fyrir utan.
Haraldur Björnsson lék Botard,
sem einnig er samstarfsmaður Ber-
engers. Bolard er gamall héraðs-
skólakennari og veit því auðvitað
allt betur en aðrir. Hann er hinn
mikli „skej3tiker“, enda tekur hann
fregninni um nashyrningana með
megnustu fyrirlitningu og vísar
henni gjörsamlega á bug. Annað
verður þó ujrpi á teningnum síðar.
Leikur Haralds var afbragðsgóður,
gerfið ágætt — og persónan sönn
og Iieilsteypt.
Daisy, vinkonu Berengers lék
Herdís Þorvaldsdóttir. Daisy stenzt
einna lengst múgsefjunina en læt-
ur þó bugast að lokum. Skömmu
áður höíðu þau játað hvort öðru
ást sína, hún og Berenger (það at-
riði var ósköja vandræðalegt), en
þegar hún hefur tekið sýkina læð-
ist hún út frá elskhuganum. Hlut-
verkið er ekki mikið en Herdís
gerði því yfirleitt dágóð skil. —
Önnur hlutverk voru smærri.
Leiktjöldin, sent féllu ágætlega
við leikinn, gerði Disley [ones,
kunnur brezkur leiktjaldamálari.
— Erna Geirdal þýddi leikinn á lij)-
ur mál en ekki hnökralaust.
Næsta viðfangsefni þjóðleikhúss-
ins var óperettan Sigaunabaróninn
eftir Jóhann Strauss, yngra. Var
óperettan frumsýnd 26. maí og var
það síðasla frumsýning leikl'l,s'’1
á leikárinu 1960—61.
Jóhann Strauss (1825-^1
,,valsakóngurinn“ austurrískn
eftirlætistónskáld hinnar glað'tt.
Evrópu á öldinni sem leið. Ópe1^
ur hans, söng- og danslög f°111.,
urför um gjörvalla álfuna, hlj
uðu í glæstum sölunt aðals- og >
stétta og í lágreistum h1 ■ |(|.
verkamannsins og konur og k*11 .
svifu í léttum dans eftir vaist((')I1.
meistarans. Og enn í dag l*fa
verk hans góðu lífi á leiksvi*'*1
utan þess, jafn fersk og heillaIlC 1
er þau fyrst spruttu frarn lllU||„.
tónsprota lians í sölum hinnai s
glöðu Vínarborgar.
Strauss var mjög ntikilvirkl
skáld. Auk fjölda dans- og sottfí^
samdi hann ekki færri en ses
T eð*1'
óperettur. Af þeim hefur *
blakan átt mestum vinsaelduin. -
fagna, en hún var sýnd her 1 I > ^
leikhúsinu vorið 1952 við 111 þ((.
hrilni leikhúsgesta. Sígaunaba1 ^
linsS1*
nlisti”
Llf-
og
inn er sennilega önnur vi
óperetta Strauss, enda er toi .
í þeirri óperettu, eins og í f‘e ()C_
blökunni, fögur og heilland1
gáskinn og glaðværðin j,al
minni. jí
*. l'jflÖ'
Leikufinn gerist í Ungverja“ ^(.
ist
um miðja 18. öld. Efni ójjered11
úr gr
eið'
songunnn
eru
ar eru ástarflækjur sem u* o- (.,i
að lokuin á skemmtilegan l'á11'^,,
skopið og glaðv*en |(
pó |);ið sem mest er un> )(.
Ýmsar skemmtilegar og skop*
jrersónur koma jiarna við s (.
greifar, barónar, bændur og S'g:1 ^
ar, dansfólk, trumbuslaga1'31 £f]
hermenn. Skopið er græskulallsI’