Eimreiðin


Eimreiðin - 01.09.1961, Blaðsíða 30

Eimreiðin - 01.09.1961, Blaðsíða 30
214 EIMREIÐIN þið ekki, hvað barnið er líkt hon- um.“ Svo var barnið tekið frá lienni. Því var komið fyrir á heimili inn á ströndinni án þess að hún væri að spurð. Hún hafði nú samt fætt það af sér og hún átti það. Henni þótti engin minnkun að því að eiga þetta fallega barn. Hún var reið þeim, sem tóku barnið, en líka óttalega hrygg og örvæntingar- full. Hennar vilji mátti sín ekki neins. Henni ofbauð alveg, er hús- bóndi hennar vildi ekki kannast við faðernið og ekki líta á barnið. Þetta gullfallega barn. Hann liefði átt að vita það bezt allra, að allt var þetta honurn að kenna. Hún liafði reynt að forða sér, en það tókst ekki. Eftir hátíðar fór hann að láta hana leysa hey í hlöðunni og troða í meisana handa kúnum. Svo hafði hann komið og hegðað sér svo einkennilega, staðið með hendur í vösum og glápt á hana. Fyrst hélt hún að hann ætlaði að finna að því, hvernig hún tróð í meisana, en svo var ekki. Hann bara tvísté þarna, sagði ekkert en starði á hana. Henni var illa við þetta. Einn dag er hún var að losa heyið, kom hann nær og tók að fálma á henni. Þá fyrst skynjaði hún, hvað honum bjó í huga. Hún varð óttalega hrædd og reyndi að hrista hann af sér. Það kom til snarpra átaka. Hann var sterkari en hún, þótt hún verðist hraust- lega. Nei, hún vildi þetta ekki. Henni var síður en svo illa við konuna lians, og henni fannst þetta ekki rétt gagnvart henni. Hún hæði beit hann og klóraði, þar til hu'1 alveg máttlaus. Hann kom dag _e dag og tók hana. Lengi vel þ'J° ^ aðist hún, barði og klóraði- Ha hótaði henni öllu illu, ef hún se8 frá. Hún þagði og varð l°ks veg á valdi lians. Þetta var óttaleg ævi. Stun clunj var hún að hugsa um að hlauPa brott. En hvert gat hún flúiö. 1 átti enga ættingja á lífi, eng:l ' ^ heldur. Hún gat ekki vænzt þe . að vandalaust fólk vildi við liel'^ taka, eins og hún var á sig k°‘ ^ Hún var líka veik á tímabih’ varð santt að vinna eftir sem J ^ Konan var alltaf að spyrja l131^ hver ætti barnið. En Rakel þa£ Hann hafði bannað ltenni að ta . -iu Rétt áður en hún átu barnlU tókst henni að flýja til k°>uj næsta bæ. Hún var veik er hun til hennar. Um morguninn ko111 Itafði ið°r hún borið bæði vatn og eld1'1' ^ gert öll verk sín. Rakel bað k°Ill^0 að lofa sér að vera. Hún ffé1 átakanlega sárt, er hún sagð' s sína, að konan aumkvaðist hana. Konan var ein þeirra . sent trúði Rakel og v°rke0 ^ henni. Auðvitað varð Rakel H a ,g. segja ljóðsmóðurinni söguna og ^ ar prestinum. Konan, sem skal ^ hlustað1 alha ir hana skjólshúsi og tók eftir því, að Rakel var sjálfri sér samkvænt. Hun ; aldrei tvísaga. Það styrkti 1 ,t. þeirri trú, að Rakel segði s Rakel sjálf var alveg hissa á sPl ^ ingunum. Þau spurðu hana • js og aftur hins sama. Margsl1 varð hún að endurtaka frásúg1'^. hún sagði sannleikann. En þa
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116

x

Eimreiðin

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.