Eimreiðin - 01.09.1961, Síða 49

EIMREIÐIN
233
„i
'ita
^pmbcrum erindum þykist óg
lJe'ss llinkerum, auðvitað. Einn af
mj SUm iinu l'élögum þínum lék á
á lf Cn 1111 æti‘a ég að ná mér niðri
sj.j0llUni- Ég heli fengið embættis-
„i' l'endurnar, svo að ég get
fékk'
l‘iki á honurn með réttu. Ég
vír- Ve®Ur af því, að þessi náungi
ieitá a,ð SvíkJa okkur - og ég mun
lann uppi, þegar í kvöld.
ag ( 11 mér, hann skal fá ástæðu til
alla'fU"a ”lig og liessi Jól! Keri
hve, '."ginn hans upptækan —
|)P'l e*nasta korn! Ekki aðeins til
he]cj Kenna honum, hvað rétt er,
hir,(Ul !,ka til viðvörunar öllum
g3b) ’ sv° a® þeir reyni ekki að
’hei, ' Valclllalana. Þið svíkið kaup-
seljjg’ Þj® svíkið borgarbúa; þið
s,uiör t"n skemmd eSS og þrátt
hysk'A þið bara, bænda-
ið d / ykkar. Þið getið ekki svik-
á .(jfUlst<,lana. Við vitum hvernig
þarfnisrteísa Xkkur; Það sem þið
tieSb 1St er svipuólin — öflug rúss-
irir, .l,eisisvlPa- Það er eini vegur-
erug * lJess að kenna ykkur! Þið
ruS| j'. ir drykkjurútar, úrkynjað
" þj^ 11 svíkist undan sköttunum
fö5Urie'ðileggið ríkið! Hagsmunir
óska an<lsins eru í voða. Ég vildi
minnsta^ ^ gæti orðið ^ar’
ég ja a kosti í tvo daga, þá mundi
sky]dia nieð ykkur eftir mínu höfði,
já, ]re gera ykkur alla að englum,
að ee la’ englum! Það er sorglegt
I ,j S uli ekki vera Zarinn!“
hjbfepj'1 Smaðurinn hneppti frá sér
tirn e- lni,m> og brauzt um í hon-
ast’, ‘ns og ungi sem er að brjót-
Ur sklIrni.
’ ei1 herra lögtaksmaður, guð
skapaði heiminn og reiknaði það
út, að konurnar þörfnuðust ekki
lugla, svo að liann gaf þeim ekki
f’ugla. Hann ímyndaði sér, að asni
þyrfti að hafa löng eyru, svo að
hann gaf hverjum Jieirra tvö,“ sagði
Ondra með tippgerðri einfeldni.
„Hættu þessu heimskulega þvaðri
og haltu áfram. Það er farið að
dimma, og ég verð að komast aft-
ur til baka til þess að halda hátíð-
leg jól með fjölskyldu minni. Þú
setur of mikið upp, púkinn þinn!
Þrjú hundruð sentímur fyrir tutt-
ugu kílómetra! Þið hafið sannar-
lega vit á að féfletta okkur. Viltu
ekki flýta þér svolítið, aktu hrað-
ar! Annars sofna þessar truntur
þínar!“
„Herðið ykkur, þarna! Herðið
ykkur, herrar!“ hrópaði Ondra og
vingsaði svipunni út í loftið.
„Þú kallar þá herra? Herra! Þú
ættir heldur að kalla þá bræður,“
sagði lögtaksmaðurinn nteð of-
stopa.
„Þeir mundu fyrstast af því,
herra lögtaksmaður! Ég mundi
móðga þá, ef ég kallaði ]já ekki
herra. Því ekki? Þeir eru regluleg-
ir herramenn. Þeir eru í embættis-
þjónustu. Þeir lifa eftir föstum
reglum: Á morgnana fara þeir á
fætur, og á vissum tíma vötnum við
þeint og gelum þeim. Síðan leggj-
um við á þá aktýgin, og þeir fara,
við getum sagt á skrifstofurnar sín-
ar, og púla til kvölds. Þeir borða
kvöldverð á reglubundnum tíma,
drekka vatn, lesa fréttirnar, gæti
maður sagt, og sofa. Reglulegt emb-
ættismanna líf!“
„Hvar fékkstu þér í staupinu,