Eimreiðin - 01.09.1961, Qupperneq 63

EIMREIÐIN
247
f: isilaendunum fór hann niður í
af hundraði.
í *a yerzlun og vörutilboð hirði
j,)()e hi um,“ sagði fyrsti stórbónd-
a^L beint frá kirkj-
no, næsti í röðinni vildi vita, livort
kev Uí ileidri bændanna hefði
8ei fk Þar sem Þeir höfðu ekki
ei(i ea^» féll honurn allur ketill í
íkt f'
),g 1 or Sankti Pétur á fund leigu-
t,,,,11113 °g laskkaði verðið niður í
pUgt> og fimm af hundraði.
eski'ISt' ieiguliðinn vildi fá vitn-
S" ,llrri • hvaða stjórnmálaflokki
reyn 1* ^etur væri. Pétur hafði nú
aiál- 11 aicirei verið neinn stjórn-
aðe'maður' ®*á skildist manninum,
ilnn. 1 lvað ómerkilegt væri í skjóð-
sér 1’ ,<i;j nacsti sagði, að Guð væri
;(f . * vitnis um, að fjórða hlutann
ekki ®Uablikum sínum gæti hann
ar v 1111sst> því að tómstundir sín-
ar u*111 ekki svo margar, og reynd-
ar j j, ll einnig að hugsa unr kýrn-
ag j, lllstundunum. Það væri varla,
iara *nn. ®æti geii® ser tima til að
* ^i'kju annan hvorn sunnu-
sögg. ^ aiiir hinir höfðu svipaða
Núaði Segj.a-
len&' ■ tai®i Sankti Pétur verið
þre-yt*a *er® °g farið víða; hann var
far;„ Ur orðinn og klæði hans voru
’m afc i,. p
'akti i° ata mikit^ á sjá- Hann
að k e kert traust, hundarnir geltu
tlt0uum, 8
^Oks 1,
eínni ,K°ro hann að sveitakrá
Veftin kiti fyrir karldyrum stóð
Sóncljííamaðurinn °g glápti og
3tlgnabi'klaður iri^tur ha^a eitt
aflögu,“ hugsaði Pétur,
og gekk til hans og bauð honum
hið eilífa líf fyrir eitt augnablik.
„Látum okkur athuga málið,“
sagði veitingamaðurinn, „komdu
inn og seztu niður á meðan við af-
gerum málið.“ Þeir settust og Pétur
fór að leysa frá opinu á skjóðunni.
Það tók góða stund, því að rembi-
hnútur var á. Það hafði ekki ver-
ið litið í skjóðuna, eftir að greifinn
hafði gægst í hana. En þegar hann
loks fékk hnútinn leystan, sá hann
að veitingamaðurinn var sofnaður
í stólnum. Það hafði nefnilega ver-
ið veizla í kránni um nóttina. Pét-
ur hristi hann varlega.
„Ég ætlaði að fá eitt augnablik,"
sagði hann.
„Það þýðir ekkert að reyna að
vekja hann, þegar hann á annað
borð er sofnaður," sagði veitinga-
konan.
„En hér er um að ræða hið ei-
lífa líf,“ sagði Sankti Pétur.
„Þótt um væri að ræða hús og heim-
ili og árstekjur," sagði veitingakon-
an, „gætum við ekki vakið liann
fyrr en hann er búinn að sofa úr
sér.“
Þá hélt Sankti Pétur til smiðsins.
„Hefur þú nokkru sinni hugsað
um eilífa lífið?“ spurði Pétur smið-
inn. „Ekki enn þá,“ svaraði smið-
urinn, „ ég er enn ungur maður og
heilsugóður." „Heilsan endist nú
ekki lengi,“ sagði Pétur, „en eilífa
lífið varir að eilífu, og ég skal láta
þig fá það ódýrt.“ „Þetta er athug-
andi,“ sagði smiðurinn, en í sama
bili kom tiginn maður inn í smiðj-
una.
Það var Alexander.
Hann tók skeifu upp úr vasa sín-