Eimreiðin - 01.09.1961, Qupperneq 64

248
EIMREIÐIN
um og sagði: „Getir þú smíðað
fimmtíu skeifur eins og þessa fyrir
mig, máttu setja upp livaða verð,
sem þú vilt fyrir það. En mér ligg-
ur á, svo að þú verður að hamra
járnið á meðan það er heitt.“
„Þá verður þú að sitja á hakan-
um,“ sagði smiðurinn við Sankti
Pétur, „nú hef ég ekki tíma til að
sinna þér, því að hér eru peningar
í boði.“
Sankti Pétur rölti af stað, en Al-
exander rétti peningapyngju að
smiðnum og sagði, að hann gæti
lagt skeifurnar út fyrir dyrnar,
þangað yrðu þær áreiðanlega sótt-
ar. Að því mæltu þaut hann út á
eftir Sankti Pétri. Smiðurinn hrað-
aði sér að búa til skeifurnar og
þegar smíðinni var lokið taldi hann
það, sem var í pyngjunni og sá, að
þar var svo ntikið fé, að hann þurfti
ekki að vinna neitt næsta mánuð.
Síðan settist hann fyrir utan smiðj-
una og reykti úr pípu sinni. Nú
hafði hann tíma, en nú var Sankti
Pétur á brautu.
Sankti Pétur stóð fyrir utan hjá
skósmiðnum og virti fyrir sér skó-
sólann sinn, sem var orðinn laus.
En skósmiðurinn vildi ekki sauma
hann án endurgjalds. „Gull og silf-
ur á ég ekki,“ hugsaði Sankti Pét-
ur með sjálfum sér, „en þá verður
það að fara á reikning fyrirtækis-
ins, ég greiði með því, sem ég hef.“
Og liann bauð skósmiðnum hið ei-
lífa líf, ef hann vildi sauma sólann
fastan.
„Ég get ekki sagt, að ég sé bein-
línis í þörf fyrir eilíft líf núna f
svipinn," sagði skóarinn, „en það
étur mig ekki út á gaddinn og ekki
sakar að eiga það. Og það er ®vl ^
að maður hafi svo mikla rl£a^ g
dauðastundinni, að hæg;t sé þa ^
snúa sér til afturhvarfs. K°nl
snöggvast með skósólann."
En í sömu svifum kom -
ander. ,
„Ég hef sennilega farið ú l31j^ g
stað,“ sagði hann, „ég aetlaði
láta taka mál af einuni fallefíj1^
nýjum skóm; en ég sé, að eS
villst inn til viðgerðarskóara-
„Farðu þína leið,“ sagöi s
smiðurinn við Sankti Pétur- >> ^
getið hæglega fengið hér nýja * .
herra,“ sagði hann við Alexarl
„Þorir þú að blóta þér upp a Þa It
spurði Alexander. „Já, s^° 1
sjálfur sæki mig,“ sagði skóarinI1 „
„Þú getur verið viss tun þa^t_
sagði Alexander og rétti f13111
tnn.
■eg'
■eg'
Sankti Pétur þrammaði eítn 1
inum, að lokum settist hann a
brúnina og virti fyrir sér slc
og
■mg'
sina.
Rétt á eftir kom Alexande*
settist hjá honum. „Æruve5jvað
starfsbróðir," sagði hann. » . tj
vanhagar yður um?“ spurði Sallp»
Pétur. „Þekkið þér mig e’ ’
spurði Alexander, „ég hef þð P «
heiður að vera eftirmaður ý ^ ^
„Aður en ég varð umferðasal1, .
ég lyklavörður í himnaríki, ,
Sankti Pétur, „en í minni tí ^
sú staða ekki svo vel launm > s
hægt væri að vaða í peningun1
og þér gerið.“ „Nei,“ saSSl „ ueir
ander, „mér finnst reyndar, 3 Y ■
hefðu getað látið yður fa 1
stöðu þarna uppi, vegna ÞeSS’«,að
þér hafið verið biskup í Rðm-