Eimreiðin - 01.09.1961, Qupperneq 65

EIMREIÐIN
249
erhér ' •••
ríki a jörðunni. en ekki í himna-
yðar ‘‘em ^ iief verið eftirmaður
^ét'ur'er eruð þer?“ spurði Sankti
gQj■ . »Alexander sjötti, yðar há-
Sankr n’’Gllð hJálPÍ mér>“ saSði
ur 0 ' étur> ..eruð þér, þessi þrjót-
\eit® þ°rpari, páfi. Drottinn varð-
11 ,rniS> er þetta satt?“
exand Skollinn taki mig>“ sagði Al-
í Si er’ »hinsvegar ferðast ég um
,j'1'erindagerðum og þér.“
sagg.‘ getur ekki átt sér stað,“
skeið nnkti Pétur. „Þó hef ég um
reki$ Set'.ð 1 yðar dásamlega stc>1 og
sniiij n"n eiSin erindi af mikilli
fjarst ’ saSði Alexander. „Þetta er
„err v*,a’ sagði Sankti Pétur, —
hverjp' n*.*ður er það samt satt. En
fc-^i^ 'hifist þér að segja, að þér
’ „I>- l'In 1 snmu erindum og ég.“
hig ejJ eruð umboðsmaður fyrir
þér hf,“ sagði Alexander, „en
1 shióV^ aðeins eina tegund þarna
tegnu .Unni- „Það eru ekki fleiri
’’1S,r saSði Sankti Pétur.
°g SýC ki það,“ sagði Alexander,
i honum tvær skjóður. „í
eirjQj 1 'érna er „framför”, og hún
í þeSs.( Ul^sa um meðbræður sína.
er ij 11 þarna er „viðgangur", það
SeUi ag a einishyggjumönnunum,
Ég be[e'nS huSsa um sjálfa sig.
irngr„ hráðum selt allar birgð-
, lti mikill harmur að Sankti
Sern k-i'* að nu vissi hann nokkuð,
en ég J eigið erfitt með að skilja
Uþ • 1 ^ lltcWrro ft;rír x/W.
e; að útskýra það fyrir ykk-
h .,h0rS'el °g ég get-
^étnr rinn yðar,“ sagði Sankti
eins 0 ’’$tlið þér að spilla öllu lífi,
Pér spilltuð kirkjunni?"
„Ætlið þér að neita því, að hið
eilífa líf er framför og viðgangur?“
spurði Alexander.
Nei, því gat Sankti Pétur ekki
neitað. „En það er leyndardómur
í því fólginn,“ sagði liann, og dró
djúpt andann. „Já,“ sagði Alex-
ander, „ég hef oft skammast mín
yðar vegna, en núna á stundinni
er ég jafnvel glaður af því að þér
eruð ómenntaður fiskimaður. Þér
voruð til skammar fyrir páfastól-
inn, en við, eftirmenn þínir, vor-
um menntaðir, og okkur heppnað-
ist mæta vel að þurrka út hin
óheillavænlegu frumáhrif kristin-
dómsins. Já, þarna sitið þér og
vitið í allri einfeldninni, leyndar-
dóminn, en yður vantar menntun-
ina og vitið ekki, hvernig á að færa
liann í orð. En ég veit hann einn-
ig, og kann að orðfæra hann, en
ég vil það ekki.
„Æ, Drottinn minn dýri,“ sagði
Sankti Pétur, og hann sat harmi
lostinn og liugsaði um hin fjögur
stóru heimsveldi; — Þið þekkið þau
auðvitað?
„Hið assýriska, babyloniska,
er handa hugsjónamönnum, sem
gríska og rómverska,” hrópuðu
börnin einum rómi. „Hárrétt,”
sagði Rasmus, „og hvað varð um
þau?“ „Þau liðu undir lok,“ sögðu
börnin samhljóða. „Já,“ sagði Ras-
mus, „og Sankti Pétur vissi, að þessi
heimsveldi liðu undir lok vegna
þessara tveggja skjóða, sem Alex-
ander var með.“ „Vegna framfarar
og viðgangs?” spurðu börnin. „Já,
þau lentu öll í víti,“ sagði Rasmus.
„En þetta er samt það, sem við öll
keppum að núna,“ sagði Lárus, „ég