Eimreiðin - 01.09.1961, Síða 66

250
EIMREIÐIN
á við framför og viðgang. Hyggur
þú þá, að nútímaheimurinn líði
einnig undir lok og endi í---?“
„Það var einmitt það, sem Sankti
Pétur var hræddur við,“ sagði Ras-
mus.
,,En framför og viðgangur eru
þó ekki slæm!“
„Hvorttveggja tilheyrir hinu ei-
lífa lífi," sagði Rasmus samþykkj-
andi. „En hvernig geta þá ríki lið-
ið undir lok af þeirra völdum?"
spurðu börnin.
„I>að er fólgið í þeim leyndar-
dómi, sem Sankti Pétur gat ekki
tjáð, og Alexander vildi ekki segja.
En ég skal gefa ykkur örlitla hug-
mynd um hann. Sjáið nú til, þegar
Jtið eruð Jjyrst, og fáið glas með
lindarvatni í, — hvað segið Jtið þá?“
„Við segjum: en sú rausn!“ sagði
Lárus, sem var Jreirra orðhvatast-
ur. „En ef það væri nú soðið vatn
í glasinu — hvað segðuð Jtið þá?“
„Svei attan!“ sagði Lárus. „Það er
Jró líka vatn,“ sagði Rasmus. „En
Jtað er ódrekkandi," sagði Lárus.
„Þannig er Jtví nákvæmlega far-
ið með lífsins vatn, hið eilífa lif,“
sagði Rasrnus, ,,{>að er bceði frarn-
för og viðgangur og mennina Jryrst-
ir ætíð eftir því. En Jregar leynd-
ardé>minn vantar, er lífið aðeins
framför og viðgangur. Það er soð-
ið, og ]>egar menn fá ]>að, finna
Jreir strax, að það er ekki J>að, sem
Jreir sóttust eftir. — Nti, en við sitj-
um ekki í kennslustofunni, við
liggjum á leikvanginum og Sankti
Pétur og Alexander sitja á vegar-
brúninni og langar báða heim,
hvorn til sinna kynna. Það er á
hundadögunum, Sankti Pétur styn-
ur af hita, en Alexander er ^1'0
kalt. „
„Ég held áleiðis heim í
sagði Alexander. „Mundu eítir ‘
hirða skeifurnar," sagði Sankti
ur. Hvort það var af góðvild. e
hvort hann unni páfanum að b1*1
ast með Jrær, veit ég ekki. „£?
aði smiðnum, að J>ær yrðu síltt‘j
sem þær og verða," sagði Alexa^_,
er, J)\ í að þær eru handa hans
tign. En af J>ví J>arf ég ekk1 ^
skipta mér, við höfum nóg m1111'
ráð. — Á tímabili var ég hræd 1 _
um, að ég yrði nauðbeygður til
að sitja uppi með ]>ig, eins og ^
inginn gangandi, en sú hræðsL
ástæðulaus. Þú ert kominn llt
samkeppninni. Ef þú skyldit
Ahasaverus mundu J>á, að hann
skóari. Ef til vill gerir lianu ' ^
skóna þína, ef J>ú lofar }>ví a*'1 0
liann við hið eilífa líf, J>ví að l1,111,
er víst orðinn nógsamlega leið11’
l)ví-“ vjð
„Það, er gott að vera lallS ^
hann,“ hugsaði Sankti Pétur. ’’1 .
ætti ég að geta verzlað við l0
næði.“
Hann fór til malarans og sPltl
hvort hann vildi gefa eitt a11?
blik fyrir hið eilífa líf. „Já.‘ sa%
malarinn, „þegar vindurinn 1
snýst myllan sjálfkrafa, svo að eg 8 ^
vel séð af einu augnabliki. „K0111
með J>að.“ „Ég sel aðeins gegn stLg
greiðslu," sagði Sankti PétiU. ”
]>ekki orðið mjög vel viðskip11’1
þessum neðri slóðum." ;1|.
„Já, gerðti svo vel,“ sagði 111 .
arinn, „hér hefur þú eitt aug
blik."
F.n Sankti Pétur tók fram l'111
Ul3'