Eimreiðin - 01.09.1961, Síða 67

EIMREIÐIN
251
ríkis»ip
bljj.jg Iaugun sín og virti augna-
'irð ^ru sér. rétt eins og við
sejjj11111 fynr okkur peningaseðil,
gja]]Vi® ei'um ekki viss um, að sé
1)ann^en^Ur' ”hað er svikið,“ sagði
[jj °g rétti augnablikið aftur
^an5, Mþag stendur ekki
mai 1.tlii a því, heldur: „Magnús
Um _v f>u hefur aðeins hugsað
hulL.nú gei'ðir þú góð kaup. Þú
eins lr efvki um Guð, heldur að-
hostnag 1Tlata hrók þinn á hans
aURnalKarÍnn óhikandi liið næsta
_óablik og rétti Sankti Pétri það.
og s n°lhæft,“ sagði Sankti Pétur
)>þ°na gekk það koll af kolli.
Pretn'., Var ekfci áform mitt að
hafgj ’ sag®i malarinn, „en ég
uiiði],. 1 hugmYnd um> að gjald’
En ln1Un vaeri svona lítils virði.
vjg r ln’i að sú er raunin, getum
hini *ns vef slitið' allt samband við
ern ajlki’ þvi að augnablik okkar
reij,ti'liveg verðlaus, þegar á að
intjgr3,,^311 eftir lögsláttu eilífðar-
ó,vik8g!aUSt eiSa þ() uokkrir þau
^játk 'v hugðl Pétur. En um það
stóQ a* rSt honum. Á þeim flestum
á sáaeins nafn handhafa. Aðeins
við aáum þeirra stóð nafn Guðs
nhoina.
Sa§ðiSs'erð bíða hetri rima,“
og s airhti Pétur við sjálfan sig
Uúna'° heið hann — þangað til
gergjj Ja’ siðasti hluti sögunnar
'ar á 1 fyrir nokkrum dögum. Það
hkk'Unnudaginn var.
há]ft - loku íyrir það skotið, að
úkv;(*ar sé síðan að Sankti Pétur
legs .að fara niður á slóðir mann-
gJafdrniðils og taka augnablik-
ið eftir gildi þess. Kominn var ofsa-
hraði í allt og alla, og hann gerði
ráð fyrir að koma þessu af í einu
vetfangi. En þá komst liann að raun
um mikla skelfingu. Nútímamaður-
inn átti sér alls engin augnablik.
Hann stóð í annan fótinn í því
augnabliki, sem liðið er, og í liinn
í því, sem kemur. Sálarlega séð
lifðu menn á gömlum skuldum og
nýjum lánum.
Þá gaf Sankti Pétur upp vonina
og fór að næstu símstöð, þar senr
send voru þráðlaus skeyti og sendi
eftirfarandi:
Núverandi augnablik er ekki
framar til á jarðríki.
Pétur.
Að þessu búnu settist liann og
beið. Skömmu síðar barst honum
svarið:
Reyndu í borgunum, án endur-
gjalds.
Drottinn.
Þá fór Sankti Pétur til liöfuð-
borgarinnar, og sagði við sérhvern,
sem hann mætti: „Hver er skoðun
yðar á eilífu lífi?“
„Það er hégómi,“ sögðu allir. Þeir
höfðu allir keypt framför af Alex-
ander fvrir langa löngu.
Þá fór Sankti Pétur út í eitt
sveitaþorpið. Það var á sunnudag-
inn var. Þar var sífelldur straumur
af bílum, mótorhjólum og reiðhjól-
um fram hjá honum. „Þetta fólk er
sjálfsagt á leið til kirkju,“ hugsaði
hann, því að lítil og snotur sveita-
kirkja var skammt framundan. „Ég
er að verða gamall," sagði hann