Eimreiðin - 01.09.1961, Síða 92

EIMREIÐIN
27fi
ur á arninum. Auk þeirra er á
heimilinu gamall maður með tré-
fót, sem jafnan er nefndur Kúnstn-
er Hansen, og svo Gunna gamla,
sem kemur mjög við sögu, en læt-
ur aldrei á sér kræla af góðum og
gildum ástæðum. Mæðgurnar eru
örsnauðar og lifa að mestu á ör-
orkubótum hinna síðarnefndu
t\ eggja \ esalinga, sem þær hafa tek-
ið að sér. Snýst allt líf mæðgnanna,
en þó einkum móðurinnar, unr
það að lialda á lofti ættgöfgi sinni
og gera Ljónu, sem er bæði radd-
laus og laglaus, að óperustjörnu.
Jafnframt nýtur Ljóna til þess full-
tingis forstjóra útflutningsfyrirtæk-
isins Fiskhauss og Kó, en náungi
þessi lifir hátt á styrkjum og upp-
bótum úr ríkiskassanum eins og
aðrir starfsbræður hans. Er grunn-
tónn leiksins að Jressu leyti svipað-
ur og í „Silfurtunglinu“ og að
nokkru í Brekkukotsannáli.
Annar [játtur gerist þremur árum
síðar, fyrri lilutinn í vöruskemmu
Fiskhauss og Kó, en liinn síðari á
flugstöð. Þriðji þáttur gerist viku
seinna á heimili mæðgnanna.
í leikritinu tekur höfundur til
meðferðar og deilir á snobbið,
blekkingarnar og óheilindin, sem
nú á tímum gætir svo mjög, ekki
aðeins í samskiptum einstakling-
anna, heldur einnig og ekki síður
í þjóðlífinu sjálfu. Slík ádeila er
vissulega tímabær og þarfleg, en
Jjví miður hafa höfundinum latast
svo mjög tökin við gerð leiksins að
ádeilan verður mun áhrifaminni
en efni stóðu til. Hafi því eftirvænt-
ing leikhúsgesta á frumsýningunni
verið mikil er leikurinn hófst, þá
voru vonbrigðin eigi minni í lc' ^
lok. Ástæðan var augljós. Hér S‘
að líta leikrit eftir viðurkenn311

og mikilhæfan höfund, — skáldv^’
sem honum var ekki samb°
Honum hefur farið eins og Kun
er Hansen í leikritinu, sem bj°
pj’ í*
hljóðpípu úr tréfæti sínum,
voru Jjau missmíði, að Jjegai' *el
átti á hana „God save the Queel'
voi'u
Jjá kom út úr henni „Kátir
hefð'
karlar." Leikrit um Jjetta efm 1
getað orðið gott verk og álu' ^
mikið, ef hinn snjalli höfuu '
hefði unnið það af þeirri alúð^j
virðingu fyrir starfinu, seni m {
annars, Jjarf til Jjess að semja S j
skáldverk. Því miður hefur
undurinn ekki gætt Jjessa í vl'
brögðum sínum, enda gat . g
Jjess einhvern tíma í blaðaviðtal' ‘
1 á mj°S
hann hefði samið leikinn
skömmum tíma.
ui’>
Höfundurinn segir að hér se ^
gamanleik að ræða. Það er ekki
nema að vissu marki. Leikuriu"
sem sé bæði gamanleikur og 11 .jjj
leikur og reyndar allt Jjar á ^
svo margra stílbrigða sem þar " , f
ir. Fyrsti þáttur er gamanle>^.
með reyfarakenndu ívafi. -
hluti annars Jjáttar farsi af 'e j
ustu gerð og illa settur á sV' '
Jjriðja Jjætti skýtur revían "Pj
kollinum, með slað- og tímab1'"^
inni ádeilu á ýmsa Jjjóðfélagsk'*^
síðan lekttr enn við reyfari
• hel"
reyktu Iíki, sem strompurtnn > g
geymt í þrjú ár og sjálfsmorði^
auki. Og loks endar leikritið ,,
iek*
hástemmdri og táknrænni »sPe js.
sem höfundurinn leggur íinU'"!,,gi
lendingi, fulltrúa frá Bræðt3 *