Eimreiðin - 01.09.1961, Side 94

278
EIMREIÐIN
í Stólunum eru aðalhlutverkin
einnig aðeins tvö, hjónin gömlu.
Með þeim eru miklir innileikar og
ástríki. Draumar þeirra í lífinu
hafa eigi ræst og því eru þau innst
inni fyrir vonsvikin, enn eru sam-
hent um að bæta sér það upp með
því að bregða á leik eins og börn.
Þau el'na í ímyndun sinni til mik-
ils mannfundar þar sem þau eru
aðalpersónurnar. Hyggst gamli
maðurinn að birta mönnum þar
hinn mikla boðskap sinn, sem á
erindi til alls mannkyns, en hann
hefur, til þessa, vanrækt að flytja.
Dyrabjallan hringir án afláts og
garnla konan fyllir sviðið stólum
handa gestunum. Hjónin vísa hin-
um ósýnilegu gestum til sætis og
ræða við þá og loks ávarpar gamli
nraðurinn hina auðu stóla í liingu
og sundurlausu máli. E,n hinn
mikla boðskap sinn hafði hann þó
ætlað ræðuskörungnum, er seinna
kemur til skjalanna, að flytja fyrir
sína hönd.
Um einþáttung þennan hefur
liöfundurinn sagt: ,,í Stólunum hef
ég reynt að taka til meðferðar um-
búðalaust, efni sent hefur átt hug
rninn allan: Tómleikann og von-
leysið, sem hrjáir mannfólkið í
þessurn heirni, örvæntinguna og
dauðann. Persónunum í leikn-
um er ekki fyllilega ljóst hið and-
lega rótleysi sitt, en þær hafa það
ósjálfrátt á tilfinningunni. Þeim
finnst þau hafa „týnzt“ í heiminum
og að þau vanti eitthvað, sem þau,
sér til sárrar hryggðar, geta eigi
bætt úr.“
Leikþáttur þessi er að ýmsu leyti
athyglisverður, en sem leikhúsverk
er hann of tilbreytingalítill og ^jg
dreginn til þess að hann fat '
áhuga áhorfandans.
Leikur þeirra Helgu Valtýslt’ ,
ur og Þorsteins Ö. Stephensen^
hinum vandasömu hlutve
gömlu hjónanna var með aS‘e
turt1
Hsdld^
og gerfi þeirra góð. Gísli Ha* .
son lék hinn mállausa „ræðusS
ung“, lítið lilutverk.
Helgi Skúlason setti bæði
u. ieik;
u V vel
ritin á svið og leysti það verK
hendi. Leiktjöldin gerði Hafste‘.j,
Austmann. Féllu þau vel vt® . f.
inn. — Bjarni Benediktsson f1 ll £l)
teigi þýddi Kennslustundina^
Ásgeir Hjartarson Stólana- rg
báðar þýðingarnar vel gel'ðal
sem vænta mátti. f0i
Næsta og síðasta viðfangs .^t
Leikfélags Reykjavíkur á leikur
1960—61, var gamanleikurinn
eða sjö“ eftir skozku skáldkun^
I.esley Storm, í þýðingu fug1 Jj(j.
var H

ar Stephensen. Leikstjóri
ur Kalman. Kjarni leiksins e^jjg
hversu skozkur lávarður fal r
bandaríska eiginkonu sina ‘ ;
° • a harfl10’
eignast með sér sjöunda (j)
þeirri von að þeirn fæðist son1 ^
jsess, á sínum tíma, að taka '1 sl,
aróðalinu. Eiginkonan teku1 I 3)
treglega og kallar á foreldra
sem búsett eru í BandaríkJ11
sér til fulltingis í baráttun111
eiginmanninn. Þau koma llllJe|]iU'
en fá ekkert aðgert, en alh
þó í Ijúfa löð að lokum- segUa
Ég sá ekki leik þennan, ^
veikindaforfalla og verð þvl 'jfcljgu1'
mér nægja að geta þess að ,jttJ
inn hlaut mjög góða dóma,^.^^
bráðskemmtilegur og pH