Eimreiðin - 01.01.1963, Qupperneq 65

EIMREIÐIN
53
sem fæðir hann og klæðir og gerir
honum kleii't að vinna fyrir kaupi.
• lann á að gera þetta, þó að heim-
ilið þarfnist þess ekki, m. a. til
þess að skilningur hans skýrist á
1)VÉ hvað heimilið veitir, og á sam-
hjálp fjölskyldunnar. Sé heimilið
látækt, ef móðirin þarf að bæta á
Slg æ fleiri gólfum til að ræsta, til
þess að slöttólfurinn, sonur hennar,
sem hefur kannski allsæmilegt
haup, get; stundað kaffihús og
tlansleiki eða reykt sem hann lystir,
þá er þetta grátlegur misskilning-
Ur> sem verður hvorugu þeirra til
hlessunar. — Þetta dæmi er ekki
'alið út í hött, því miður.
Eftir er að ræða, á hvern hátt
hörnin skuli eignast eigið fé,
'asapeninga. Því miður er næsta
erí>tt að gefa ráð í þessu efni. En
hendá má á nokkrar aðferðir, sem
h°ma til greina. Þær hafa allar sér
t*l ágætis nokkuð og annað á móti.
1 fyrsta lagi er einfaldlega
lægt að gefa peninga, t. d. einu
Slnni í viku — reglulega og helzt
‘•Utaf sömu upphæð, nema vaxandi
chir aklri barnsins. Slík gjöf á að
'er<i skilyrðislaus, án allra athuga-
semda um, að barnið verðskuldi
hana ekki.
} öðru lagi er hægt að greiða
þá sem verðlaun fyrir góða hegð-
un e®a frammistöðu, t. d. í námi.
'etta getur vissulega borið jákvæð-
an árangur, en því fylgja líka hætt-
I þriðja lagi er hægt að greiða
. auP fyrir vinnu í þágu heimilis-
lns' ~ En hér er margt að varast.
Mjög er viðsjárvert að lokka barn
með launum til þess að vinna sjálf-
sagða hluti, eins og t. d. að taka
saman leikföngin sín, ellegar klæða
sig eða hátta, er það stálpast, —
þetta eru í rauninni mútur en ekki
kaup. Líku máli gegnir t. d. um
einstakar sendiferðir eða snúninga,
þótt undantekningar geti átt rétt á
sér. En yfirleitt þarf barnið að
venjast á það sjónarmið, að innan
heimilisins hjálpar hver öðrum án
þess að ætlast til launa — og raun-
ar þarf þetta sjónarmið að ná út
fyrir heimilið. Ef barn hins vegar
tekur að sér ákveðinn starfa reglu-
bundið, t. d. uppþvott, eða dag-
leg innkaup á mjólk, þá getur ver-
ið sanngjarnt að greiða þann starfa
með ákveðnu kaujji, — og leysa þar
með jafnframt það vandamál, sem
um var rætt.
í fjórða lagi má telja atvinnu
utan heimilis, en að því máli var
ofurlítið vikið hér á undan.
Ekki er hægt að skilja við þetta
efni án þess að vara alvarlega við
einu. Sumir menn temja sér þann
slæma ósið að gefa annarra börn-
um peninga. Ósjaldan er það gert
með ummælum eins og: Kauptu
]jér gott fyrir þetta. Með þessu er
beinlínis verið að temja barninu
slæmar eyðsluvenjur. Hóti skárra
er að gefa barninu „gottið“ sjálfur
— en nú orðið er þó hverjum
manni skylt að vita það, að sæt-
indaát er börnum þarflaust, en
ekki skaðiaust. Það er því sann-
girniskrafa, að foreldrar fái að
ráða því sjálfir, eftir því sem í