Eimreiðin - 01.01.1963, Qupperneq 92

Eftir Loft Guðmundsson.
Svo hittist á, að í þann mund,
sem ég er að hreinrita þetta sund-
urlausa spjall miu um leikhúslífið
í höfuðborginni það sem af er
vetri, heyri ég frá því sagt í útvarp-
inu, að leikrit eftir hinn kunna,
írska höfund og drykkjusvola,
Brendan Behan, verði væntanlega
sýnt í Þjóðleikhúsinu á hausti kom-
anda en Jónas Arnason hafi ann-
ast þýðinguna. Hvað sem allir
lræðimenn segja um þessi mál — og
að dómi okkar Benedikts frá Hof-
teigi, eiga þeir til að segja nokkuð
sitt á hvað — erum við náskyldari
írum en nokkurri nágrannaþjóð
annarri, sem meðai annars kemur
fram í skáldskaparástríðu og áfeng-
isþorsta beggja, og þar sem Bren-
dan Behan virðist sameina þessi
sérkenni ekki síður en Sigurður
heitinn Breiðfjörð, svo ekki séu
nefnd nærtækari dæmi, ætti hann
að verða okkur, frændum sínum,
aufúsugestur — að minnsta kosti
á meðan hann kemur ekki kolfull-
ur í eigin persónu. Og öruggt má
telja að Jónas Árnason leysi hlut-
\ erk sitt af hendi með mikilli prýði,
því að fáir af okkar yngri rithöf-
undum sverja sig eins greinilega í
keltnesku ættina og hann hvað
snertir þennan ijóðræna og kými-
lega stíl, sem hlotið hefur á ensku
heitið „irish twilight" — og verðui'
varla þýtt á íslenzku, svo að mein-
ingin náist.
En nú mun til Jiess ætlast, að ég
ræði hér um leikrit þau sem J^egar
liafa verið sett hér á svið, en ekki
Jjau, sem til stendur að sýna — eða
Jtau, sem ekki hafa verið sýnd og
alls ekki virðist standa lil að sýna
á næstunni, sem er þó svo merki-
legt atriði, að ég hlýt að koma að
Jíví síðar. Ekki lrirði ég að lelja
upp öll Jiau leikrit, sem flutt hafa
verið hér Jrað sem af er vetri, hef
ekki einu sinni séð Jjau öll.
Jökull Jakobsson gerist nú at-
hafnamikill sem leikritaskáld, og
nýjasta leikrit hans, „Hart í bak“,
sem Leikféfag Reykjavíkur hefur
sýnt að undanförnu við mjög góða
dóma, ber Jrví vitni að honum fer
stöðugt fram. Enn sem komið ei'
heldur hann skáldfáki sínum á til-
tiiltdega óvíxluðu og notalegu tölti
í ruddri götu, en margt bendir til
að þá verði sjón að sjá, Jregar hanO
gerist leiður á töltinu, slær undit
báða nára gefur skáldfákinum latis-