Eimreiðin - 01.01.1963, Side 94

82
EIMREIÐIN
Helga Valtýsdóttir og Gisli Halldórsson i „Hart i bak“.
hann kysi frekar þann kostinn að
\'era dauðnr og grafinn, þó að hann
hefði áður samið „Afturgöngur",
„Máttarstólpa þjóðfélagsins" og
jafnvel sjálfan „Pétnr Gaut“. Þeg-
ar allt kemur til alls, er hreint ekki
svo lítill munur á að vera lifandi
eða dauður, ekki hvað sízt þegar
leikritahöfundar eiga í hlut. Ogvit-
anlega ættu Jjeir að skilja Jrað bezt
sjálfir, en leikhússtjórum og Jteim,
sem leikrit velja til sýningar, er
kannski fremnr vorknnn Jjó að Jreir
séu Jtar ekki eins glöggskyggnir,
jafnvel Jtóti munurinn sé meðal
annars fólginn í Jteirri augljósu
staðreynd, að sérhver leikritahöf-
undur hlýtur að beina orðnm sín-
um fyrst og fremst að samtíð sinni,
hvort sem hún ljær þeim eyru eða
ekki. Að hann deyr sem maður
með samtíð sinni, og venjulega líka
sem höfundur, eða Jrá með þeirri
næstu, fer nokkuð eftir Jrví
hvort lians eigin kynslóð hefur leitt
hann sem rithöfund að liöggstokk
viðurkenningarinnar eða látið
Jreirri næstu Jrað eftir. Hvað lang'
lífi eftir dauðann snertir standa
orðlistarmenn sýnu verr að vígi en
tónlistarmenn og myndlistarmenn,
— Jrótt verk Jreirra fyrnist einnig "
en leikritahöfundar Jjó [teirra sýnu
verst. Eflaust er Jjað, að Jjeir ntiða
verk sín ekki einungis við skilning
samtíðar sinnar, heldur og haefn1