Eimreiðin - 01.01.1963, Síða 95

EIMREIÐIN
83
^ennar og aðferð til að túlka
Ur° að Þau verði skilin. En það
l'>Vl’ þeir ræða jafnvel hic
a 1_nannleM“ 'j cvn f
l'r f'v'14 rcr.wct |ctiiiv
^1 1Uannlega“ yfirleitt á svo
v ? *nn °g staðbundinn há
ijl^ þeirra eldast fljótt og e
u ^lnir forngrísku leikri
<, ar °& Shakespeare gam
Kna Þetta ekki, heldur bei
u ert a móti, er þeir standa
iZ:1 óiium Þdm mörgu
Vo sein sömdu sjónleil
fá u viðnrkenndir og dáðir
Iiv.nUm ^ynslóðum, þegar be
Uta l< <l maður innan við ferti
^ n Þýzkalands, að minnsta
sýningu f Sef geÍSpalaUSt
gu a etnhverju af leik
Schillers, svo nefnt sé dæmi? Og
Ibsen er svo sannarlega farinn að
gerast gamlaður og úr sér genginn.
þrátt fyrir alla sína ströngu form-
snilli, alla sína miskunnarlausu
gagnrýni á samtíð sinni, krufningu
og fundvísi á mannlega veikleika
og bresti. Undantekningarlítið er
sérhvert leikrit hans svo tímabund-
ið í ádeilu sinni, að enginn lifandi
maður mundi nenna að hlusta á
þau nú, ef hann vissi ekki að þau
væru eftir Ibsen, og þeim fer þar
að auki hraðfækkandi. „Pétur
Gautur“ er kannski eina undan-
tekningin, en lrann er aftur á móti
svo staðbundinn, sem einkaupp-
gjör höfundarins við sína eigin