Eimreiðin - 01.05.1963, Qupperneq 95

EIMREIÐIN
183
Hvessir tönn við tönn og hvílist rór
teygir limu, spennir mjúkan háls,
st>gur hringa, stæltur, léttur, ntjór.
ekki sem yndi Skagfirðingsins af
dýrum háttum og stæltum fola skíni
þarna af hverri setningu?
^era kann, að sumum finnist sem
CS hafi í þessum línum sýslað of rnikið
'ið ytra borðið á ljóðum Hannesar
Péturssonar. En það er með ásetningi
Sert, en ekki til þess að varpa rýrð á
Kjarna þeirra, hugsunina, stefnu-
'uörkin, lífsskoðunina. Það ætla ég
'‘ka hugkvæmum og glöggum ljóða-
lesara. En því hefur mér orðið tíðrætt
11111 form Hannesar, að þar hygg ég
sé ein merkasta og athygliverðasta
nýjungin, sem frarn heíur komið í ís-
lenzkri ljóðlist að undanförnu.
hkki vil ég neitt um það mæla,
övort Hannes Pétursson hafi nú náð
Ullf'i listar sinnar. Vonandi er tindur-
•nn enn hærri. Ósk mín er sú, að ljóð-
'*st hans ntegi verða lionum fjallið,
seni fylgij* honum eftir hvert skref,
'"ert fótmál sem hann stígur.
Ragnar Jóhannesson.
^uðmundur Böðvarsson: SALTKORN
' MOLD. Bláfellsútgáfan 1962 —
1‘rentsmiðjan Hólar.
I’essi bók er völundarsmíð, bæði að
‘nnri og ytri gerð. Hún er 102 blað-
s>ður og- fiytur 22 kvæði eða „eftir-
auk formálsljóðs og eftirmála.
Skáldið bregður sér í kirkjugarð,
Sengur frani hjá grónum leiðum,
rifjar upp fyrir sér sagnir og minn-
lngar um hina látnu er í grafar-
‘úmi geymast, bregður síðan upp
"'yndum úr lífi þeirra; tilsviirum, ein-
kennum, æviraunum og gleði, og hinir
dauðu lifna í ljóðunum, verða mennsk-
lr °g persónulegir.
Einhvers staðar kom það fram í rit-
dómi um þessa bók, að Guðmundur
Böðvarsson bætti hér litlu við sig sem
skáld — jafnvel að hann tæki niður
lyrir sig með því að yrkja þessi ljóð.
Ekki er ég viss urn, að þetta sé rétt
mat, að öllu leyti. Og því má ekki
skáldið víkja rétt sem snöggvast af
vanans braut, og gera ofur lítið að
gamni sínu. Það er lilýleg kímni í
mörgum þessum ljóðum, J)ó enginn
æringjaháttur, og stundum felzt jafn-
vel jmng alvara í lýsingu meinlegrai
örlaga og atvika. Og ekki eru nein:
klaufatök á rími og bragarháttum-
fremur en fyrri daginn hjá Guð-
mundi Böðvarssyni.
Hér er eitt sýnishorn úr þessu sér-
kennilega kvæðasafni:
,,Og hér eru bræðurnir báðir,
bóndasynir frá Leiru,
liáværir lireystigarpar,
hestamenn frægir með meiru,
og riðu sem hetjur um héruð
hafandi óspart með vín,
og dásamleg dæmi sanna:
þeir drukku vín eins og svín,
og nokkrir nágrannar þeirra
nefndu þá bölvaða glanna,
— Jjeir hleyptu fártrylltum hestum-
á húsþekjur sofandi manna
svo allt var í braki og brestum
og fólkið hljóp allsnakið fram úr
og frávita út á hlað:
er dómsdagur drottins kominn?
er djöfullinn laus, eða hvað?
og hark var og háreysti mikil
og hundgá og bænarmál,
þá hleyptu þeir gegn um hópinn
með herópi sínu: skál!
Ef grundir í nálægð glymja
af gnýför æðandi fáka
og loftið ymur af ópum
og ærslum þeysandi stráka,
þá dunar í dimmum moldunr