Eimreiðin - 01.05.1963, Qupperneq 96

184
EIMREIÐIN
svo dauðir leggja við eyru
og grasið bærist á gröfum
garpanna tveggja frá Leiru.“
Um efni ljóðanna er annars óþarft
að fjölyrða. I>au eru svo breytileg og
margslungin, sem persónugerðirnar
sjálfar, sem þar koma við sögu. En
í niðurlagserindi bókarinnar segir
skáldið:
„Enn varpar Ijósgeisla löngum
langt ylir rúm og tíma
orðtak, sem ekki gleymist,
atvik, sein sagt var frá,
yfir ást vora og hatur,
yfir líf vort og dauða,
yfir ættstofnsins sögu,
■örlög vor stór og smá.“
Ég er ekki frá því, að þessi saltkorn
7 mold kunni að bera meiri ávexti en
mörg þau fræ, sem sáð er með meira
yfirlæti.
/. K.
GUNNAR DAL og verk hans.
Hinn 4. júní varð einn af merkustu
rithöfundum okkar fertugur, ljóðskáld-
ið og lieimspekingurinn Gunnar Dal.
Gunnar hefur verið mikilvirkur rit-
höfundur. Hann hefur gefið út þrjár
ljóðabækur: Veru, Sfinxinn og ham-
ingjan (2svar), Októberljóð; eina ljóða-
þýðingu: Spámanninn eftir Gibran;
bók um indverska heimspeki: Rödd
Indlands, aðra um 12 heimspekinga
:á Vesturlöndum: Þeir spáðu í stjörn-
urnar. Þá hefur komið eftir hann bók
um Sókrates og um þessar mundir
.sendir Gunnar frá sér safn rita, sem
á að verða saga heimspekinnar í stór-
um dráttum frá fyrstu tíð og fram á
okkar daga. —
Gunnar Dal (Halldór Sigurðsson
skírnarnafn) er Húnvetningur að ætt
og uppruna. Hann hefur heyjað sér
víða þekkingar og reynslu, farið unt
Evrópu og nokkurn hluta Asíu, dval-
ið um tíma í Vesturheimi. Þótt hann
hafi setið á skólabekk og annast
kennslu meðal annars í amerískuni
háskóla, þá hefur Gunnar aldrei sótt
eltir prófum né embætti. Hann vill
vera óháður rithöfundur, bardagamað-
ur með pennann einan að vopni.
„Up]> með sverðið, þér undankorria
er engin
og aftur ei snúið þú getur frá Jtess-
ari stund-
Með lífið að veði Jiú gengur á liólnt
við heiminn-
og hörfar ei þaðan — nema á dauð-
ans fund-
segir í einu kvæða hans. í ljóðum sín-
um er Gunnar Dal fulltrúi þeirrar
stefnu og viðliorfa, sem Einar Bene-
diktsson og Davíð Stefánsson hlutu
viðurkenningu og lof fyrir. I fegurstu
kvæðurn sínum: Á jólanótt, Hrynui
lauf og Himinn kemur Gunnar frani
sem einn okkar fremsti lyrikker í óaS'
Því til staðfestingar fylgir hér kvæðið
Hrynur lauf:
Að fótum jarðar fellur nótt og grœtui
— Fegurð þín af leiði sinu stígur,
svipur hennar fornar leiðir flýgur,
flögrar inn i rökkurheima ncetur.
Hrynur lauf i haustskóg minninganuu,
horfið sutnar rauðum blöðum þekuu
og yndi mitt, sem ekkert framar veku’,
undir sinum mjúka feldi grefur.
Stiga tregans ungu álfafœtur
á allt, sem hér i þessum skógi sefu>-
Að fótum jarðar fellur nótt og grtetut•
Hrynur lauf i hauslskóg minninganna■
Hálfur máini skin á blöðin auðu,
blöðin visnu, blöðin föllnu, rauðu,
sem blóði eru skráð úr hjörtum manna■