Eimreiðin - 01.01.1965, Síða 62

50
EIMREIÐIN
sem venjulega hefði verið bann-
að að færa í tal: I fyrsta lagi, með
því að tala um ást Mikla Prests-
ins gafst tækifæri til þess að hrósa
fegurð þeirrar konu, sem gat
hrifið dyggðugan preláta svo
mjög, að hann gleymdi köllun
sinni og helgum lnigrenningum
hennar vegna. í öðru lagi gat
hver maður skilið, að ást þessa
gamla rnanns á ættgöfugri konu
mundi aldrei verða endurgoldin.
Miklu Keisaralegtt Hjákon-
unni varð liugsað til andlits
gamla mannsins, sem hún liafði
séð gegnum vagngluggann. Það
líktist ekki á nokkurn hátt and-
litum þeirra manna, sem til þessa
dags höfðu játað henni ást sína.
Var það ekki einkennilegt, að
ástin skyldi geta sprungið út í
brjósti rnanns, sem ekki hafði
neitt það til að bera, er vakið
gæti bergmál í hjörtum kvenna.
Hún minntist orðatiltækja eins
og „ást mín er glötuð og von-
laus“, sem tíðum voru notuð af
skáldlingum við hirðina, jregar
þeir voru að reyna að vekja sam-
úð í hjörtum dákvenna sinna. í
samanburði við hið vonlausa
ástand, sem nú var hlutskipti
Mikla Prestsins, virtust jafnvel
jreir lánlausustu meðal þessara
glæsilegu elsklmga öfundsverðir.
Henni fundust skáldlegu setn-
ingarnar glitvefur utan urn ver-
aldlegt daður, þar sem hégómi
kom í stað innblásturs.
Nú ætti Jrað að vera orðið les-
andanum skiljanlegt, að Mikla
Keisaralega Hjákonan var ekki,
sem flestir þó hugðu, persónu-
gerfingur h irðfágunarinnar,
heldur fann hún miklu fremur
ilmblæ lífsins í vitund þess að
vera elskuð. Þrátt fyrir háa stöðu
var hún fyrst og fremst kven-
maður, og henni fundust öll völd
og álnif í heiminum innantómt
hjóm án þessarar meðvitundar.
Mennirnir umhverfis hana helg-
uðu kral'ta sína baráttunni uin
völd, en hana dreymdi um að
sigra heiminn á annan hátt, ein-
göngu með kvenlegum aðferð-
um. Margar konur, sem hún
þekkti, höfðu látið raka höfuð
sitt og snúið baki við veröldinni.
í hennar augum voru slíkar kon-
ur hlægilegar. Því að hvað sem
kona getur sagt um að hafna
veröldinni, jrá er Jiað næstum því
ómögulegt fyrir hana að láta af
höndum þá hluti, sem hún á.
Aðeins karlmenn hafa jrrek til
þess að gefa burt eigur sínar.
Gamli presturinn við vatnið
hafði á vissu stigi lífs síns fórnað
hinni Fljótandi Veröld og ölluin
hennar lystisemdum. Hann var
í augum Keisaralegu Hjákon-
unnar miklu sterkari karln.aður
en allir aðalsmennirnir, sem hún
jiekkti við hirðina. Og nú var
Jressi maður, sem á sínum tíma
hafði snúið haki við þessari tím-
anlegu, Fljótandi Veröld, reiðu-