Eimreiðin


Eimreiðin - 01.01.1965, Side 68

Eimreiðin - 01.01.1965, Side 68
56 EIMREIÐIN eftir annað leit hún út gcgninn tjöldin. Hann stóð þarna hreyf- ingarlans. Kvöldljósin vörpuðu birtu sinni yfir garðinn, en enn- þá stóð hann þarna. Mikla Keisaralega Hjákonan varð lirædd. Henni fannst það, sem hún sá í garðinum, vera lii- andi ímynd „mikillar villu með djúpstæðum rótum“, sem lnin hafði lesið um í Ijóðum Búdda. Hún varð yíirkomin af hræðslu við að falla niður í yztu myrk- ur. Nú var hún búin að afvega- leiða svona virðulegan prest, og þá gat hún ekki búizt við því að komast til Hreina Landsins. Hún mundi lenda í Helvíti, og lienni var alltof kunnugt um þær skelfingar, sem þar biðu hennar. Ylirmannlega ástin, sem hana hafði dreymt tun, var hrunin skýjaborg. Var það ekki bölvun að vera elskuð á þennan liátt. Mikli Presturinn eygði Hreina Landið að baki henni, en bak við prestinn skynjaði hún ein- ungis Helvíti og kvalir þess. Þessi drembiláta aðalskona var of stolt til þess að láta und- an ótta sínum án baráttu, og nú reyndi hún að safna öllu, sem hún átti af meðfæddri hörku. Hún reyndi að telja sjálfri sér trú um, að presturinn mundi ör- magnast og hníga niður fyrr eða seinna. Hún leit út gegnum tjöldin og hélt, að nú hlyti hann að liggja á jörðinni. En henni til gremju stóð hann þarna hreyfingarlaus. Nóttin lagðisL yfir, og í tungl- skininu líktist presturinn einna helzt vörðu úr hvítleituin bein- um. Konan gat ekki sofið fyrir ótta. Hún horfði ekki lengur gegnum tjöldin hefdur snéri baki við garðinum. Samt þóttist hún stöðugt finna augnaráð Mikla Prestsins smjúga gegnuin merg og bein. Hún vissi, að þetta var ekki venjuleg ást. Mikla Keisarafega Hjákonan bað. Hún bað fyrir Hreina Landinu af meiri afvöru en nokkru sinni fyrr. Hún bað af ótta við það að vera elskuð og af ótta við það að hrapa til Heljar. Hún bað fyrir sínu eigin Hreina Landi, Landinu Hreina, sem hún reyndi að varðveita í sínu eigin hjarta. Það var frá- brugðið Hreina Landinu prests- ins, og hafði ekkert samband við ást hans. Hún var þess fullviss, að ef hún nefndi það við hann, þá mundi það þegar í stað leys- ast upp og verða að engu. Hún reyndi að telja sjállri sér trú um, að ást prestsins kæmi sér ekki við. Sú ást væri einldiða, tilfinn- ingar hennar ættu þar engan hlut að máli, og það væri engin ástæða til þess að ætla, að slík ást gæti orðið þröskuldur á vegi hennar til Hreina Landsins. Jafnvel þó að Mikli Presturinn
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132
Side 133
Side 134
Side 135
Side 136

x

Eimreiðin

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.