Eimreiðin - 01.01.1965, Side 106

94
EIMREIÐTN
ingja, sem reynt höfðu að veita
viðnám og verja frelsi þjóðar sinn-
ar.
Nú kom lítill flokkur lieiðinna
spekinga, sem talað höfðu á þing-
um í gegn „Hinni einu, sönnu,
réttu trú.“ Úr munni þeirra lagaði
blóð, því að úr þeim höfðu tung-
urnar verið skornar, í nafni Jesú
Krists.
Á eftir þessum fór hópur smá-
sveina. Gengu þeir ýlandi og æp-
andi, og kengbognir, því að úti við
súlu Þeódósíusar voru þeir geltir í
nafni Máríu guðsmóður. Var það
gert til þess að þeir héldu sinni
barnslegu, fögru söngrödd, og ætl-
aði keisarinn að gefa þá patríarkin-
um í Miklagarði til þess að syngja
Ave María og Hallelúja. En suma
af þessum drengjum ætlaði hann að
gefa vinkonu sinni til þess að þjóna
við hirðina í lierbergjum liennar
og annarra hirðkvenna og lireinna
hirðmeyja.
Þannig dró skrúðfylking keisar-
ans, hins mikla trúboða, blóðug-
an slóðan, nteð tár og blóð í hverju
spori, í gegnum Gullna hliðið og
inn í borgina miklu. Og þannig
liélt sigurganga Hvíta-Krists áfram
norður eftir öllum löndum, allt til
hins yzta hafs, með kóng og trú-
boða í fylkingarbrjósti, því að
það fór saman, valdagræðgi og
ágirnd kristins kóngs og efling
hinnar heilögu, almennu, kristi-
legu kirkju.
Trúboðarnir stóðu og störðu
þungt hugsandi á eftir fylking-
unni. Síreki vöknaði um augu og
hann vissi ekki hvernig á því stóð.
En það var eins og hann kenndi í
brjósti um alla mannkindina, eða
eins og ok hámenningarinnar legð-
ist of þungt á brjóst lionum. Það
var eitthvað alvarlegt, sem angraði
hann, en hann gat ekki gert sér
grein fyrir hvað það var. Þetta var
þó sigurganga ltinnar einu, sönnu,
réttu trúar og gleðistund hinnar
heilögu, almennu ...
Og Gullna hliðið átti að minna
á ltinar gullnu dyr Paradísar við
ingöngu í sælusali samfélags heil-
agra á liimnum uppi.
Stefnir stríddi við heiðnar hugs-
anir sínar um drengskap. En hann
var karlmenni og lét ekki á sjá.
Þorvaldi svall rnóður.
„En svo kenndi Friðrik biskup,"
... mæhi hann.
Stefnir leit til hans og hló kaldr-
analega. Hætti þá Þorvaldur við
kenningu Friðriks biskups.
En úti hjá súlu Þeódósíusar
keisara stara þúsund heiðin, út-
stungin augu á okkur enn í dag.
Og skornar tungur úr munnum
heiðinna spekinga eru ekki Jtagn-
aðar enn.
(Sagan af Síreki verður síðar sögð,
annað hvort hér eða annars staðar.)