Eimreiðin - 01.05.1966, Qupperneq 43

bJARGVÆTTUR bókasafnara
131
bókasafnið var þá enn í timbur-
Itúsi. Þá sneri ég mér til Hafnar-
Ijarðarbæjar og bauð safnið þar til
sólu, en því var hafnað af bæjar-
stjórn á þeim forsendum, að Hafn-
Ibðingar ættu auðvelt með að sækja
1-andsbókasafnið í Reykjavík. En
samt sem áður leiddi þetta til söl-
mtnar. Emil Jónsson, núverandi
lltanríkisráðherra, sem þá var í
æjarstjórn Hafnarfjarðar, kynnti
Ser spjaldskrána, sem fylgdi safn-
lnu> °g eftir það, að hann sá, hvað
safnið liafði að geyma, beitti hann
sér fyrir því, ásamt Þórarni heitn-
l|m Egilssyni og dr. Sigurði Nordal,
að tryggt yrði að safnið færi ekki
Ur landi. Lögðu þeir málið fyrir
%stein Jónsson, sem þá var
menntamálaráðherra, og tók hann
malið til vinsamlegrar athugunar.
-K-nllaði hann þessa menn, ásamt
mér, til viðræðu niður í Alþingis-
ns> en dr. Sigurður Nordal hafði
^nkum orð fyrir okkur, og sýndi
ram á hvað hér væri um að ræða,
í safninu væru ýmsir hlutir, sem
!kki Vaeru til í Landsbókasafni eða
ú<huin söfnum landsins. Niðurstað-
3n ai þessum viðræðufundi varð
|11’ ráðherrann lagði fyrir lands-
^ókavörð, að láta rannsaka það
*em hér var í boði, og var Geir
J°nasson bókavörður settur til þess
° Sera þá athugun. Álit Geirs var
a þá leið, að í mínu safni væru ná-
§a 100 tímarit, sem Landsbóka-
Saínið ætti ekki, og annað eins,
Sem safnið ætti ekki „komplett",
en mætti fylla með mínu safni. Þar
að auki sagði hann að væru í rnínu
safni 100—150 fjölrituð blöð og
tímarit, sem ekki væru í Lands-
bókasafni. Þegar þessi skýrsla kom
fyrir Eystein Jónsson, var ákveðið
að ríkið keypti af mér blaða- og
tímaritasafnið á 300 þúsund krón-
ur. Þegar þetta var loksins komið í
kring held ég að flestir hafi viður-
kennt, að ríkið hafi gert rétt í því
að kaupa safnið og tryggja Lands-
bókasafninu umráð þess, og að
slíkt hafi beinlínis verið menning-
arleg nauðsyn."
— En þú lézt ekki staðar numið
þótt þú værir búinn að fullgera
Jietta mikla blaða- og tímarita-
safn?
„Eiginlega var ég staðráðinn í
því að liætta þá alveg við blöðin,
en laka aftur til við bókasöfnun-
ina, því að ég hafði lagt hana nokk-
uð til hliðar, meðan ég beitti mér
mest að blaðasöfnuninni. Um þess-
ar mundir var séra Einar Stur-
laugsson á Patreksfirði búinn að
safna miklu af blöðum, og það
varð úr að hann keypli af mér alla
staflana, sem ég átti eftir, þegar
ég var búinn að afhenta mitt safn.
Þetta skipti smálestum, sem ég átti
eftir — og það fékk séra Einar allt
til úrvinnzlu fyrir sitt safn, sem
hann síðar gaf Manitobaháskóla.
Þegar séra Einar Sturlaugsson var
búinn að vinna úr þessu vestur á
Patreksfirði og hafði lokið við að
fylla safn sitt, var það komið á