Eimreiðin - 01.05.1966, Qupperneq 71

HAGYRÐINGAFÉLAGIÐ OG SIGURÐUR JÚLÍUS JÓHANNESSON
159
Jst afar vinsælt. Lárus Melsted,
bróðir lúðurþeytarans fræga Sig-
urðar Melsteds, samdi við það
mjög fagurt sorgarlag því kvæðið
Var átakanlega raunalegt. Kemur
þá til sögunnar mikill merkismað-
Ur, mælskumaður með afbrigðum
°g í raun og veru bezti drengur,
Skafti Brynjólfsson. Hann flutti
fyrirlestur í Northwest Hall fyrir
fullu húsi og feldi stóra-dóm yfir
félag vort, veittist þó aðallega að
stefnu þess — sagði að þegar konan
sin læsi kveðskapinn þaðan upp-
liátt á kvöldin, yrði sér ósjálfrátt
að brjóta upp buxurnar sínar til að
bleyta þær ekki í táraflóðinu og
vaðlinum — tók til dæmis kvæðið
Harpan mín eftir glæsimenni þar
1 salnum, sem ekki sýndist vera
ueinn krossberi.
Sigurður Júlíus svaraði þessari
gúHu með einni vísu í Dagskrá II:
Til blómaræktar
kvað hann sig kjörinn,
hann krafsaði
og rótaði í ökrum,
en þekkti ekki
rósir frá þyrnum
°g því reif liann
upp hvað með öðru.
Eina hnútu fengum við senda úr
Heimskringludáki sem nefndist
>.Við austurgluggann". Var vel til
hans vandað í allan máta og ekk-
ei't látið þar inn eða út fara nema
hið ágætasta og líklegast til að
standast tímans tönn. En svona er
nú minnið mitt, að ég hef gleymt
öllu þessu viðvíkjandi nema því að
Styrkár Vésteinn okkar tók að sér
ótilkvaddur að kvittera í Dagskrá
fyrir sendinguna, svo sem hér
segir:
Dagur hrekur dimman skugga
dýrin vakna öll sem sváfu,
leika upp í austurglugga
aparnir á Friðriksgáfu.
Af tilviljun liafði einn af félags-
mönnum vorum náð í íslands blað
innihaldandi grein eftir Jónas
Guðlaugsson, er snerti lítillega
þjóðlíf Vestur-íslendinga. Komst
hann svo að orði að þar vestra
væri Eldorado leirskáldanna. Varð
mörgum að segja eins og Þorsteini
frá Bæ, er hann sá myndina af sér
gerða af Charlie Thorson: „Vart
mun þetta gert manni til sóma".
Jónas var okkur ekki með öllu
ókunnugur, hann hafði gefið út
æskuljóð sín á íslenzku, dvalið í
Kaupmannahöfn, ort íslenzk ljóð
á dönsku og gefið út þar í landi.
En áreiðanlegustu upplýsingarnar
fengum við hjá vini vorum og fé-
lagsbróður Styrkár Vésteini, mesta
ættfræðingi þjóðarinnar. Ættar-
tölu Jónasar rakti hann aftur í
dimma forneskju, alla leið til Guð-
laugs prests á Vallará, Anno
Domini níu hundruð og eitthvað.
Vésteinn kvaðst mundu svara
dobíu Jónasar á viðeigandi hátt ef