Eimreiðin - 01.05.1966, Síða 92

180
F.tMREIÐltí
áðnr er sagt. Þessir leikflokkar hafa
tekið til meðferðar ýmiss nýstárleg
viðfangseíni, sent forvitnilegt hef-
ur verið að kynnast, m. a. eftir ís-
lenzka höfunda af yngri kynslóð-
inni — sem ólíklegt er að annars
hefðu verið sett hér á svið. Auk
þess má telja nokkurn veginn víst,
að fyrir starfsemi þessa unga fólks,
haí'i bæði Þjóðleikhúsið og Leikfé-
lag Reykjavíkur lagt meiri áherzlu
á að taka nýstárleg og athyglisverð
leikrit erlendra höfunda, sumra
enn mndeildra í heimalandi sínu,
til sýningar á hjálendusviðimum í
Lindarbæ og Tjarnarbæ. Þá er og
gott að geta fullyrt að leikritaval
þeirra llokka, sem ferðast um land-
ið á sumrum, er mun vandaðra nú
en áður. Skrípaleikirnir og léttmet-
ið, sem áður þótti fullboðlegt í
dreifbýlinu, er horfið úr sögunni
að kalla.
Meðal merkustu leiklistarvið-
burða hér í höfuðstaðnum á Jtessu
síðasta leikári má hiklaust telja
það, er Þjóðleikhúsið tók allt í
einu rögg á sig og sýndi sjónleik
Kiljans, „Prjónastofan Sólin“ — og
Leikfélag Reykjavíkur lét ekki sitt
eftir liggja, og flutti um sama leyti
spánnýjan sjónleik eftir nóbels-
skáldið, sem nefnist „Dúfnaveizl-
an“. Er jtarna um að ræða mikil og
gæfuleg straumhvörf, því að leik-
ritum Kiljans hefur fram að þessu
verið sýnd ófyrirgefanlegt tómlæti.
Annað mál er Jtað, hvort ekki hefði
verið hejtjtilegra fyrir alla aðila, að
þessir sjónleikir væru ekki sýndir
samtímis og í einskonar kejtjmi
livor við annanJ Þar fór „Dúlna-
veizlan" með ótvíræðan sigur af
hólmi, bæði hvað snerti aðsókn og
dóma gagnrýnenda — en rödd nu'n
mun ein hafa verið þar hjáróma,
þar eð ég tel „Prjónastofuna" bera
af „Dúfnaveizlunni" fyrir margra
hluta sakir, og sný ekki aftur með
það. Aftur á móti var meðferð
Þorsteins Ö. Stejíhensen á hhit-
verki „jjressarans" frábær, og mun
það eflaust hafa haft mikil áhrif á
aðsóknina — jafnvel líka á gagn'
rýnina.
Kiljan hefur látið svo ummæh
við blaðamenn, að hann hafi 1
hyggju að láta skáldsagnagerð ln,u*
og leið á næstunni, en snúa sér að
leikritagerðinni eingöngu. Þetta
erti að sjálfsögðu mikil tíðindi,
þegar um slíkan höfund er að ræða.
vonandi líka góð tíðindi. Hafi ei"
hver lesið Jjessa jjistla mína að unh
anförnu, Jjarf hann ekki að fara 1
grafgötur um álit mitt á Kiljan sem
leikritahöfundi. En eins langar nug
samt til að geta í Jjví sambandi
Jjað er dálítið bagalegt hve Kilj‘u’
gerist einhæfur á viðfangsefni og
persónusmíð, síðan kínverska „ta°
ið“ náði tökum á honum. Þetta ' a>
Úr Dúfnaveizlunni: Þorsteinn Ö. Stephensen sem pressarinn og Anna
Guðmundsdóttir sem kona lians.