Eimreiðin - 01.04.1973, Síða 24

EIMREIÐIN
MATTHlAS JOHANNESSEN:
Fjórar sögur
RAUÐA KAPAN OG REFURINN
Konan sem spurði eftir mér var há og grönn. Andlitið
fölt og tálgað, augun annarleg. Hún sagðist heita Jónína Sig-
ríður Pálsdóttir og bað um að fá að tala við mig í einrúmi.
Hún var í rauðri kápu með dökkt refskinn um liálsinn. Svartur
barðastór hattur slútti fram yfir ennið. Ég er búin að tala við
prestinn, sagði hún. Um hvað? sagði ég. Nú, það sem ég heyri,
sagði hún. Heyri? kváði ég. Guð talar stundum til mín, sagði
hún, og hann talar alltaf við mig í gegnum spegilinn í svefn-
herberginu. Hafið þér séð hann? spurði ég. Ég er ekki alveg
viss, sagði hún, en eigið þér spegil? Ef þér hafið ekki spegil í
svefnherberginu yðar, skal ég útvega yður spegil sem guð
getur talað í gegnum. Hann fæst lijá Storr.
Vart þarf að taka fram, að ég var hættur að undrast, þegar
hér var komið. Vissi sem var að ég var þátttakandi í veröld
sem var fyrir utan skynjun mína, en þó jafnraunveruleg í aug-
um konunnar og minn heimur var mér áþreifanleg staðreynd.
Samt lifði liún einnig í minni veröld. En ég gat ekki ímyndað
mér, hvernig hún sá liana. Það var því ekki úr vegi að hlusta
betur og lieyra hvernig guð liefði birzt henni. Spegillinn verður
112