Eimreiðin - 01.04.1973, Qupperneq 42

EIMREIÐIN
TIL HINS RÚSSNESKA KIRKJUFÖÐUR
PIMENS
(Bréf ritað á stóruföstu)1.
Yðar heilagleiki !2
Þetta bréf fjallar um hið þunga farg, sem eins og minnisvarði
á gröf sligar liöfuð og nístir hrjóst allra rétttrúnaðarkristinna
Rússa3, en þeir eru ekki enn þá með öllu útdauðir. Það fjall-
ar um efni, sem allir þekkja og hent hefur verið á í heyranda
liljóði. En þó ríkir þögn eins og allir liafi verið dæmdir til glöt-
unar. Þá hætist þessum þrúgandi minnisvarða enn þá einn ör-
lítill steinn, sem verður til þess, að þögnin er að lokum rofin.
Hirðisbréf yðar, sem ég heyrði á jólanótt, varð mér þessi litli
steinn.
Ef til vill er það í fyrsta skipti í hálfa öld, sem slíkt heyrist
frá svo háu emhætti, en það hafði djúp áhrif á mig, þegar þér
að lokum sögðuð um börnin: að foreldrarnir ættu að innræta
börnum sínum auk kærleika til föðurlandsins einnig kærleika
til kirkjunnar (og þá vænlanlega einnig til trúarinnar), og að
foreldrarnir ættu að rækta þennan kærleika með því að veita
gott fordæmi. Ég heyrði þetta og það minnti mig á bernsku mína.
Þá sótti ég oft guðsþjónustur. Ég skynjaði að nýju þessi einstæðu
fersku, hreinu, skapandi áhrif, sem engin tækni og engin hug-
vitsöm kenning liefur getað grandað.
En liver er tilgangurinn? Hvers vegna heinið þér þessari heil-
lyndu livatningu einungis lil þeirra Rússa, sem flutzt hafa úr
landi? Hvers vegna eiga einungis þeirra börn að hljóta uppeldi
i kristinni trú, hvers vegna hvefiið þér einungis þá sálnahirða,
sem eru víðs fjarri til þess að „gera sér grein fyrir lyginni og
haktalinu“4 og eflast i sannleika og hreinskilni? — Hvað
um okkur — eigum við ekki að vaxa að þekkingu? — Og hvað
um börn okkar — eigum við að innræta þeim kærleika til kirkj-
unnar eða eigum við að láta það ógert? Kristur hauð að vísu að
leitað skyldi liins eina týnda sauðar, en þá fyrst er húið væri
að safna saman hinum níutíu og niu. Þegar einnig hinir níutíu
og níu ráfa villir vegar, er þá ekki rétt að sinna þeim fyrst?
Hvers vegna verð ég að sýna vegahréf, þegar ég kem með
son minn til þess að lála skíra hann i kirkju? Hvaða kirkju-
réttarsjónarmið hjóða kirkjuföðurembættinu í Moskvu að láta
skrá þær sálir, sem hornar eru lil skírnar?5 Þetta aldaforna,
arfgenga, óskiljanlega sálarþrek, sem foreldrarnir sýna með
því að umbera þessa svikaskráningu, hlýtur að vekja ævarandi
aðdáun, vegna þess að þeir verða síðan að þola aðkast á vinnu-
130