Uppeldi og menntun - 01.01.1995, Blaðsíða 114

Þú
LJÓÐDREKAR
ímyndaðu pér sólsetur að vorlagi.
Brumhnapparnir á trjánum berjast
við næturfrostið.
Lóan syngur burt skýin og
skammdegið.
Blómin teygja sig
í sólarglætuna.
Alls staðar er líf.
Þannig sé ég pig.
(Ljóðdrekar [1] 1990:9)
Megininntak ljóðsins er að tjá tilfinningar til einhvers og höfundur notar hér vorið
sem tákn eða ramma utan um ástina: Vorið er uppspretta gleði og heitra tilfirminga.
Eðlilega er borgin fastur punktur í tilveru hinna ungu skálda en þó minna en
ætla mætti. Orð eins og bílar og steinsteypa sjást stundum en sjaldgæft er að sjónum
sé beint að mannlífi götunnar. Einna helst eru slíkar lýsingar tengdar næturlífinu en
það skipar stóran sess í mörgum ljóðanna.
Nýtt ævintýri
Þegar égfinn leðurjakkann
liggjandi á tröppunum hjá Hollywood
mun ég leita töffarann uppi
gefa honum hálft herbergið mitt
og ruggustólinn hennar ömmu.
(Ljóðdrekar IV 1993:15)
í ævintýri nútímans hafa kynin skipt um hlutverk, skór Öskubusku er orðinn að
leðurjakka og hálft ríkið ásamt veldisstóli hafa á sér dálítið annað yfirbragð en í
hinni upprunalegu sögu.
Form
Eins og ég gat um áðan er afar erfitt að henda reiður á öllum þeim fjölda viðhorfa
sem einkenna ljóðin og ljóst að umfjöllun, sem byggir á skiptingu eftir efni, er afar
snúin. En til að koma nokkru skipulagi á ljóðin ákvað ég að flokka þau niður eftir
formlegum einkennum. Til hliðsjónar var stuðst við eftirfarandi skiptingu:
- stutt og hnitmiðuð Ijóð (miðleitin ljóð)
- löng Ijóð (útleitin ljóð)
- prósar
112