Iðunn - 01.11.1884, Qupperneq 20

242 Spielhagen:
an í klút: xheyrið þér Hans Sorgenfrí, ekki þori jeg
að ábyrgjast, að jeg ekki kunni að rífa fyrir yður
frakkann í ermasaumunum eða kannske þvers yfir
bakið«.
#Áfram með yður og gefið það ekki eptir, Róland«,
svaraði Hans Sorgenfrí; »ef þér fáið embættið, þá
getið þér látið mig fá annan frakka í staðinn, og ef
þér fáið það ekki—en, það getur nú ekki komið til
mála. Annar eins maður og þér eruð þarf ekki ann-
að en að láta skilja, að sér sé full alvara, þá gengur
það alveg sjálfkrafa«.
Ykkur að segja hafði Hans Sorgenfrí það álit á
mér, að jeg væri inn mesti maður þessarar aldar. Jeg
var hans uppáhalds hetja, hans hugsjónar ímynd,
og hefði jeg sagt: Heyrið þér, Hans Sorgenfrí, jeg
hef ásett mér að verða keisari í Fez og Marokkó,
þá mundi hann hafa svarað : »Afram með yður og
gefið það ekki eptir, Róland, þér getið það leikandi,
eins og að drekka«.
Jeg hló nú reyndar að þessu, sem minn góði vinur
talaði í sinni hjartans einfeldni, en satt að segja var
mér ekki um sel, þegar jeg stóð í þröngva frakkanum
fyrir utan skrifstofudyr samlagsins Jáger-Breitkopf;
jeg barði á dyrnur, fyrst hægt, svo harðara og sein-
ast mjög svo hart.
Loksins heyrði jeg gegnt með ámátlega gjöllum
málrómi: »Iíom inn !« Jeg hélt fyrst að það væri
hurð, sem ýskraði í einhversstaðar nálægt, en það
var þó í raun réttri manns rödd, og gekk jeg svo inn.
Jeg kom inn í stórt herbergi og var þar maður
fyrir—það var semsé liðið nokkuð á daginn og skrif-
ararnir gengnir til miðdagsverðar—og svo hitti jeg
þá sjálíau .... já, já, herrar míuir, jeg sé að kouau