Iðunn - 01.11.1884, Síða 33

Snarræði af stúlku. 255
þá er ekki annað en við reynum að snara yfir okkur
pilsunum, bregðum okkurfram á gólfið, og lumbrum á
þeimmeðlurkunum. þúskalt ekkivægjaþeim; þúþarft
ekki að skipta þjer af, þó þú sjert fáklædd, þaðer
nærri því koldimmt hjer inni, þó nóttin sje björt«.
þær lágu nú grafkyrrar stundarkorn. Svo varð
allt hljótt og kyrt, og voru þær ekki ónáðaðar frekar
þá nótt.
þegar þær komu til morgunverðar daginn eptir,
gekk mikið á spurningum um, hvernig þeim hefði
sofnazt um nóttina.
»Ágætlega«, sögðu þær.
»Ekki varar við neitt óhreint ?«
»Nei, ekki minnstu vitund; við heyrðum reyndar
einhvern kátlegan skruðning, en það var svo áþreif-
anlegt, að það gátu ekki verið vofur; og við erum
hreint ekki hræddar, eins og við erum búnar að
8egja; við höfum góða samvizku, og því sofnast
okkur vel«.
Ebba var allt af fyrir svörum.
Svo var hlegið og gamnað sjer, svo ótæpt sem
gerist þar sem ungt fólk er saman komið, fjörugt og
kátt, í sumarleyfi upp í sveit.
Nóttina eptir varð ekkert tíðinda.
»Ekki skulum við marka það«, mælti Ebba. »það
er ekki öll nótt úti enn. Við megum eiga það víst,
&ð þeir eru ekki af baki dottnir enn. En þeir skulu
íá fyrir ferðina«.
það kom þriðju nóttina.
þær stallsystur fóru um kvöldið,þogar þær vorubún-
ar að bjóða góðar nætur, með húsfreyju upp í svefn-
herbergi liennar, til að skrafa þar við liana í góðu tómi,