Ægir - 01.09.1951, Qupperneq 41

Æ G I R
249
inni og eins fóru allmargir togarar á aðrar
veiðar, þ. e. a. s. aðallega karfaveiðar fyrir
fiskmjölsverksmiðjurnar og siðar fyrir
frystihúsin. Saltfiskveiðar hafa ekki verið
stundaðar af togurunum nú um mörg ár
svo að neinu hafi numið fyrr en á þessu ári,
en þá voru farnar 123 veiðiferðir á salt-
fisk, og var samanlagður úthaldstíma tog-
aranna á þeim veiðum 2 549 dagar. Fór því
uni 28% af úthaldstímanum til saltfisk-
veiðanna. Voru það 30 togarar alls, sem fóru
H1 saltfiskveiða einhvern tíma á árinu, eða
allt frá einni veiðiferð upp í 9.
Enda þótt ísfiskveiðar væru nú stund-
aðar minna en áður, svo sem áður var getið,
þá fóru þó flestir úthaldsdagar til þeirra
veiða eða alls 3 429, en árið áður hafði tala
úthaldsdaga á þessum veiðum verið 11 587,
enda voru þá vart nokkrar aðrar veiðar
stundaðar svo teljandi væri. Tala söluferða
togaranna með ísfisk var aðeins 125 á móti
436 árið áður. Samsvarar það því, að 3.2
ferðir hafi komið á hvert skip, sem tók þátt
í þessum veiðum, en þau voru 39 alls. Með-
nltal daga á hverja veiðiferð á ísfiskveið-
unum varð 27.4 dagar, og var það aðeins
lengra en verið hafði árið áður, en þá nam
uieðaltalið 26.6.
Brúttósala togaranna á ísfiskveiðunum
varð £ 959 306 og var það ekki % af því,
sem það hafði numið árið áður, en þá var
þar yfir 4 millj. £. Eins og áður getur er hér
Uffl brúttósölu að ræða, en aðeins hluti af
gjuldeyri kemur heim eða því sem
uæst helmingur, en hin helmingurinn fer
til þess að greiða tolla, kostnað við löndun
a fiskinum, afgreiðslu skipa og vistir og
unnað tilheyrandi skipunum. Um ísfisk-
solurnar verður nánar rætt í sérstökum
kafla hér á eftir.
Til síldveiða fóru að þessu sinni 8 tog-
arar, voru þar af 7 hinna gömlu togara, en
aðeins 1 af hinum nýju. Var samanlagður
úthaldstími togaranna á síldveiðunum 400
dagar eða um tvisvar sinnum meiri en ár-
ið áður, en afli var mjög lélegur svo sem
Ejá öðrpm skipum á þessari síldarvertið-
Aðrar veiðar, sem stundaðar voru af tog-
urunum, voru karfaveiðar, og eru upplýs-
ingar um úthaldstíma og annað að finna
undir yfirskriftinni önnur veiði í töflu XIX.
Fyrir styrjöldina tíðkaðist það, að togar-
arnir stunduð karfaveiðar fyrir síldarverk-
smiðjurnar og hófust þær veiðar árið 1935,
þegar síldveiðin brást hrapallega. Voru veið-
ar þessar jafnaðarlega stundaðar siðari
hluta sumars og fram á haustið og gáfu all-
góða raun um tíma að minnsta kosti. Á
vertíðinni 1950 voru ýmsir erfiðleikar á því
fyrir togarana að stunda ísfiskveiðar með
þeim hætti, sem verið hefur undanfarin
ár, þar sem markaðurinn í Bretlandi var
mjög ótryggur. Nokkur skip fóru þó til
saltfiskveiða, en það gafst misjafnlega, og
var afli yfirleitt ekki mjög góður. í maí-
mánuði hófu því nokkur skip veiðar með
það fyrir augum að leggja aflann í fisk-
mjöls- og síldarverksmiðjur, og var ætlun-
in að veiða karfa. Fyrst framan af var ekki
um neina karfaveiði að ræða, heldur veidd-
ist eingöngu þorskur fyrir Norður- og Norð-
austurlandi. Bráðlega fór þó að veiðast karfi
á hinum gömlu karfamiðum fyrir Vestfjörð-
um og þegar kom fram í júnímánuð var ein-
göngu um það að ræða, að karfi væri veidd-
ur, en ekki þorskur eða aðrar fisktegundir
svo neinu næmi. Héldu þessar veiðar áfram
fram að verkfallinu, en þá urðu allmörg
skip að hætta vegna verkfallsins, en skipin,
sem gerð voru út frá Akureyri og Aust-
fjörðum gátu þó haldið áfram karfaveiðum
um sumarið þrátt fyrir verkfallið. Þegar
að verkfallinu loknu fyrri hluta nóvember-
mánaðar fóru allmörg skip til karfaveiða og
veiddu ýmist fyrir fiskmjölsverksmiðj-
urnar eða fyrir frystihúsin, þar sem karf-
inn var nú orðinn eftirsóttur fiskur til
frystingar fyrir Bandaríkjamarkað. Sköp-
uðust hér nýir möguleikar fyrir togarana
til veiða og sölu á aflanum til frystihús-
anna og einnig nýir möguleikar fyrir frysti-
húsin til þess að fá fisk í mildu meira
magni og reglulegar en áður hafði verið
mögulegt. Alls stunduðu 32 skip þessar