Ægir - 01.09.1951, Blaðsíða 56

264
Æ G I R
Tafla XXXII. Yfirlit yfir saltfiskbirgðir í landinu 31. des. 1950—1946,
samkvæmt talningu yfirfiskmatsmanna (talið í smál. miðað við fullverkaðan fisk).

3 CÍ . bc-: c ‘3 é % ^ X. 5.T3
£ V) *rt x 3 - •« 6 S
Matsumdæmi: i? E X. P Ö I «h •—* t/3 o c X. u-s e 2* CC v) a £ C/3 x. rt X.
Reykjavikur 2 676 66 61 87 » 17 1 421 4 328
tsafjarðar •.. 277 20 10 1 2 21 249 586
Akureyrar 446 » » » » » 227 673
Sejrðisfjarðar 346 » 7 » » 319 810 1 482
Vestmannaeyja 1 015 » » » » » 310 1 325
Samtals 31. des. 1950 4 760 86 78 88 2 363 3 017 8 394
— — — 1949 » » » » » 4 4 302 4 306
— — — 1948 1» » » » » » 1 917 1 917
— — — 1947 853 » » » » 189 2 569 3 611
— — — 1946 )) » » » » » 4 929 4 929
Saltfiskframleiðslan i Sunnlendinga-
fjórðungi nam að þessu sinni 23 259 smá-
lestum miðað við fullverkaðan fisk og má
sjá í töflu XXVIII, hvernig sú framleiðsla
skiptist á veiðistöðvarnar. Að þessu sinni
varð Reykjavík sú veiðistöðin, sem fram-
leiddi langmestan saltfisk eða 7 477 smá-
lestir alls, sem kom til af því aðallega, að
togararnir, sem þaðan voru gerðir út, sölt-
uðu rnikið af fiski, en framleiðsla Reykvík-
inga varð nú meira en 7 sinnum meiri en
árið áður. Næst komu svo Vestmannaeyjar
með 5.449 smálestir, sem er meira en tvisvai’
sinnum meira en það hafði verið árið áður,
Tafla XXXI. Fiskafli verkaður í salt í Aust-
firðingafjórðungi 1950 og 1949. (Miðað við
fullverkaðan fisk.)
Samtals Samtals
1950 1949
kfi kg
Borgarfjörður 46 470 13 000
Bakkafjörður 55100 129 830
Vopnafjörður 86 000 40170
Seyðisfjörður 536 210 118 000
Neskaupstaður 1 101 560 368 900
Eskifjörður 197 500 232 640
Ileyðarfjörður 55 330 »»
Fáskrúðsf jörður 276 970 458 700
Stöðvarfjörður 224 500 153 250
Brciðdalsvík 35 500 66 930
Djúpivogur 266140 73 050
Hornafjörður 760 030 163 480
Samtals 3 641 310 1 817 950
en þá voru Vestmannaeyjar langhæsta
veiðistöðin, hvað snerti framleiðslu salt-
fisks. Aðrar veiðistöðvar, sem höfðu all-
verulega saltfiskframleiðslu, voru Hafnar-
fjörður með 3 496 smálestir, en þar gætti
að sjálfsögðu einnig verulega togaranna,
Keflavík með 1 728 smálestir og Akranes
með 1 104 smálestir, en fiskur sá, sem salt-
aður var í hinum tveim síðastnefndu veiði-
stöðvum, var að sjálfsögðu að langmestu
leyti bátafiskur, og gildir einnig hið sama
um Vestmannaeyjar í þessu tilliti. Aðrar
veiðistöðvar má nefna, sem höfðu nokkurt
saltfiskmagn, en það voru Sandgerði 698
smálestir, Grindavík 616 smálestir, Þorláks-
höfn með 467 smálestir, Garður 425 smá-
lestir og Njarðvíkur með 805 smálestir, en
i öllum þessum veiðistöðvum er eingöngu
um bátafisk að ræða. Loks voru svo ýmsar
fleiri veiðistöðvar, sem höfðu Iítið saltfisk-
magn, enda útgerðin á þeim stöðum í flest-
um tilfellum ekki meiri en það, að frysti-
húsin anna að taka á móti þeim fiski, sem
þar kemur á land, en aðstaða hins vegar
erfið til söltunar á fiski.
Á árinu 1949 höfðu nokkur islenzk skip
farið til Grænlands til veiða, og var fisk-
urinn, sem þau veiddu, saltaður ýmist um
borð í skipunum eða lagður upp í móður-
skip. Reynslan af þessum leiðangrum varð
ekki svo góð, að hún hvetti til frekari að-