Ægir - 01.09.1951, Side 64

272
Æ G I R
og ekki ncitt teljandi síðan fyrir þann tíma,
er borgarastyrjöldin hófst þar 1936, en
Spánn var áður eitt bezta viðskiptaland ís-
lands. Til Noregs fóru 2.8% af útflutningn-
um, en Noregur hefur um langa hríð keypt
aðeins lítið af íslenkri útflutningsfram-
leiðslu, enda er þar um að ræða að mestu
hina sömu framleiðslu og Norðmenn fram-
leiða mikið af sjálfir, þ. e. a. s. sjávaraf-
urðir. Austurríki tók 2.7 % af útflutningn-
um, en þangað hefur á undanförnum árum
verið unnt að selja töluvert magn af fryst-
um fiski. Portúgal tók 2.5% af útflutningn-
um og var þar um að ræða saltfisk, en
þangað var aftur hafinn útflutningur salt-
fisks 1949, eftir að hann hefur legið niðri
um alllanga hríð. Önnur riki voru svo með
minna en 2% af útflutningnum og var þar
um að ræða allmörg ríki, en þau helztu eru
Danmörk, Frakkland og Braselía, en þang-
að var liafinn útflutningur á saltfiski á
árinu, enn fremur Palestina, sem hefur
keypt töluvert af freðfiski og einnig nokk-
uð af fiskmjöli, Ungverjaland, sem einnig
hefur keypt nokkuð af freðfiski nú i fyrsta
skipti, og enn önnur með tiltölulega mjög
lítið magn.
í töflu XXXIV er yfirlit yfir útflutning
sjávarafurða á árunum 1949 og 1950 skipt
eftir innflutningslöndum.
Allt frá því fyrir styrjöldina hefur lítið
verið um þurrkun á saltfiski og útflutning
á verkuðum saltfiski þar af leiðandi, þar
sem meginhluti þess saltfisks, sem fram-
leiddur hefur verið, hefur verið fluttur lit
óverkaður. Á árinu 1950 varð á þessu nokk-
ur breyting, þar sem allmikið var um það,
að saltfiskur væri þurrkaður og fullverk-
aður til útflutnings, eins og áður var getið.
Af verkuðum saltfiski var flutt út alls
4 024 smálestir, en árið áður hafði útflutn-
ingurinn numið tæplega 300 smálestum.
Langstærsti kaupandinn var Portúgal, en
þangað fóru nærri þvi 2 000 smálestir, eða
tæpur helmingur af heildarútflutningnum.
Vonazt hafði verið eftir, að meira magn færi
til Spánar en raun varð á, en þangað fóru
770 smálestir. Ýmsir erfiðleikar voru á þvi
að koma af stað viðskiptum við Spán, enda
þótt samningur hafi verið gerður við það
land í lok ársins 1949, en þó stóðu vonir til,
að úr rættist á árinu 1950. Þá fór nokkurt
magn til Braselíu, eða 850 smálestir, og
Htils háttar til Cuba, en bæði þessi lönd
voru áður fyrr góðir kaupendur að íslenzk-
um verkuðum saltfiski.
Útflutningur óverkaðs saltfisks var einn-
ig töluvert mikið meiri á þessu ári en áður,
að sjálfsögðu vegna þess hversu saltfisk-
framleiðslan jókst mjög á árinu. Alls var
flutt út um 27 129 smálestir á móti 15 668
smálestum árið áður. Ítalía og Grikkland
voru aðalkaupendur að óverkaða saltfisk-
inum og þó sérstaklega Ítalía, en þangað
fóru 12 311 smálestir, eða rúmlega þrisvar
sinnum meira en árið áður. Til Grikklands
fóru 8 650 smálestir, en þangað höfðu farið
árið áður tæplega 5 000 smálestir. Aðrir
kaupendur, sem keyptu verulegt magn, var
Bretland með 2867 smálestir, en þangað fer
jafnaðarlega á hverju ári nokkurt magn af
saltfiski, en hafði þó verið venju fremur
lítið árið áður, en þá var það aðeins 1 600
smálestir. Spánn keypti að þessu sinni
1 304 smálestir af óverkuðum fiski, en
þangað er annars ekki venjulegt að flytja
óverkaðan fisk, heldur hafa Spánverjar
helzt viljað fá fiskinn verkaðan. Að þessu
sinni var þó lagt á það nokkurt kapp að
lcoma inn óverkuðum fiski, þar sem ekki
voru tök á því að verka allan þann fisk,
sem ætlað var að selja til Spánar. Til Banda-
ríkjanna var flutt 613 smálestir af óverk-
uðum saltfiski og er þar um að ræða nýjan
markað, sem hefur aukizt töluvert nú í
seinni tið. Annar nýr markaður fyrir óverk-
aðan saltfisk var Egvptaland, en þangað
fóru um 500 smálestir og má gera sér vonir
um, að þar verði unnt að selja árlega nokk-
urt magn af óverkuðum saltfiski. Er það
að sjálfsögðu mikils virði að ná fótfestu á
nýjum mörkuðum jafnvel þó ekki sé um
milcið magn að ræða fyrst í stað. Önnur
lönd, sem keyptu óverkaðan saltfisk og