Ægir - 15.12.1959, Side 139

ÆGIR — AFMÆLISRIT
137
boðsmenn eða konsúla, er leggi oss ráðin
eða vaki yfir sölu afurða vorra. — Hvað
er að treysta norskum konsúlum, eða að
vænta nokknrs af hinum dönsku?“ Síðan
bendir hann á annað mikilsvert atriði, að
vér séum ekki nógu nákvæmir í vöruvönd-
uninni. „Aðferðin er góð, en þrifnaður,
eftirlit og nákvæmni við aðgerð, verkun
og sundurliðun ekki í fullkomlega góðu
lagi. Hér hvílir mest ábyrgð á fiskimönn-
unum“ segir hann. ,,Það verður aldrei
nóg brýnt fyrir almenningi, hversu áríð-
andi það er allri þjóð vorri að fiskverkun-
in sé unnin með stakasta þrifnaði, alúð,
samvizkusemi og nákvæmni. Það stoðar
ekki að fara með þessa dýrindisvöru og
ágætisfæðu eins og eitthvert hráæti“.
Norshur fiskur og íslcnzkv.r.
Það virðist auðsætt, að lögin um fisk-
mat og starf Þorsteins Guðmundssonar
hafi fljótlega borið nokkurn árangur. Það
má m. a. marka af því sem ræðismaður
Norðmanna í Barcelona skrifar í Roms-
dalsposten 1912. Þar segir hann m. a.:
„Það, sem meðal annars hefur vakið stór-
um athygli útflytj-
enda á saltfiski
seinni árin, er gæða-
munurinn á íslenzka
fiskinum og hinum
norska. Allir ljúka
upp um það einum
munni, að íslenzki
fiskurinn, þegar
hann er fullverkað-
ur, sé vara, sem
stendur hinum
norska miklu fram-
ar að hvítleik, feg-
urð og geymsluþoli“.
Þetta er fagur vitn-
isburður, og hefur
eftir því sem hann
segir síðar í þessari
grein hinar alvarleg-
ustu afleiðingar fyr-
ir sölumöguleika
norsks fisks þar um slóðir. — „í
spænska fylkinu Cataluna, þar sem menn
átu áður eingöngu norskan fisk og
þar sem á ári voru flutt inn 7000—8900
tonn — nærri jafn mikið og vér flytjum
til Portúgal — þar eta menn nú nærri
eingöngu íslenzkan fisk. Ef maður býður
þeim norsku vöruna, þá fær maður oft
það svar, að þeir vilji ekki hafa meira af
óhreinindavöru".
Greinarhöfundur segir, að ísl. verkunin
sé miklu betri, og hann spyr hvað gera
skuli, og kemst að þcirri niðurstöðu, að
úrræðið sé: „Opinbert fiskmat eða grein-
ing á fiskinum um leið og hann er flutt-
ur út“.
Það er greinilegt, að hér hefur verið
nokkur viðleitni til að bæta fiskverkun-
ina, þótt ekki hafi hún verið nógu al-
menn, því að í marz-blaði Ægis 1906 seg-
ir Þorsteinn Guðmundsson, að hann hafi
á s. 1. sumri orðið var við þó nokkurn al-
mennan áhuga fyrir að vanda verkun
fisksins. Og hann telur upp nokkra menn,
sem beri af í þessum efnum, en þar telur
hann fremstan Th. Thorsteinsson kaup-
Saltfiskur breiddur á grindur.